Nou? 2016?

Nou? Was het wat? Dat 2016? Voor jullie?

Hier wel, met ups and downs. Hard werken is het wel, voor ons alle 4. Kranten bezorgen, hamburgers uitserveren, facturen afdoen en boeken en projectplannen schrijven en daar dan over vergaderen. Zomaar een greep uit onze activiteiten die geld opleveren. Dat heet werk.

Of examens doen. Voor toelating op de Pabo of voor school. Of je RIJBEWIJS!

Of trainen, veel en hard. (Ik niet hoor….) en dan een toernooi met een zilveren medaille afronden, of een gebroken hand in januari, Belgie.

Of een podiumplek op 2 Open toernooien en dan kwalificeren voor een WK in Canada.

Of de tuin op de kop zetten en dan niet tevreden zijn en dat in 2017 weer gaan doen.

Of dakramen plaatsen.

Of je blauwe band halen.

De vakanties zijn goed gelukt dit jaar. Een ski-vakantie zonder brokken. Een elandloze zomervakantie maar met heel veel plezier, lekker eten en snoeihard van de berg op een mountainbike. En als toetje naar Canada, Vancouver. Wat een ervaring was dat. Dat biertje van Steamworks vergeten we nooit. En de ambiance in de sporthal met over de 100 nationaliteiten ook niet. En dat gezoek naar het hotel ook niet…….

Maar niet alles is hosanna. Wat ziekte gevalletjes in de familie, een gebroken arm in de familie en een inbraak in ons huis. Mensen die ons ontvallen in 2016. Niet heel dichtbij maar wel met de neus op de feiten en voor de direct betrokkenen verschrikkelijk.

Ons is slechts de Cuore ontvallen. Ook jammer.

Don’t look back, you’re not going that way…..

Daarom de traditionele blog-kerst-wens. Waar ik jullie vorig jaar ondeugende dingen toewenste houd ik het dit jaar simpel.

Ik wens jullie dit jaar:

• een gesnoeide heg 
• kort gemaaid gras
• een aangeveegd terras
• een opgeruimd huis
• een dak dat niet lekt
• warm en koud stromend water
• hulp van dierbaren
• een dampende pizza uit de houtoven
• liefde en gezelligheid van hen die het dichts bij je staan
• avontuur, en dat kan ook een ongepland weekend zijn. (niet iedereen hoeft aan een elastiek van de brug)
• spanning, al is het maar een flesje wijn dat al jaren ligt te wachten om geproefd te worden
• een koud glas bier op een warme zomerdag
• een schnitzel met zigeunersaus
• Zon en sneeuw
• en het vermogen om van bovenstaande te genieten 

Doot henig an met de Kasdaag’n en avast ’n mooi Niejoar 

En door....

Ja, we zijn terug in Nederland. Mooie tijd gehad. Ontzettend mooie dingen gezien, mooie foto’s gemaakt, hamburgers en bier enzovoort.

Nee, niet naar Rotterdam. Toernooi, Anna, zware poule, Rotterdam Open.

Ik heb 2 dagen extra vrij van het werk. Nou ja, vrij…..De inbraak tijdens onze vakantie afhandelen! Veel schade. Veel weg. Drama. Een dikke schaduw over ons verblijf in Canada.

Bellen met de verzekering, dingen oplossen, inventariseren. Nou ja, genoeg hierover. Stel je voor dat ik op dit blog nare woorden ga gebruiken. Het vieze tuig heeft nogal wat meegenomen…..

Gelukkig geen last van een jetlag. Gewoon slapen, lang!

Zaterdag dus. Toernooi voor Anna, Rotterdam Open. Sven gaat mee als hulpje van de vereniging. 39 deelnemers uit Almelo! Mensen klaarzetten voor de wedstrijd, checken, opletten…..

Ik breng de dag door tussen de keuken en de Action en de Dekamarkt. Saus voor Foe Yong Hai maken, nekstuk portioneren, afwasmachine, BeefJerky maken en verder niks, afwachten. Oh ja, een biertje bij pa en ma.

Anna wint de eerste wedstrijd met 3-1 en verliest de finale van een sterke Duitse met 2-0. Die dame heeft al een aantal deelnemers met grote cijfers naar huis geschopt. Knap, trots, jammer dat ik niet was. Maar goed. Er moeten ook ander dingen geregeld worden.

Uiteindelijk wordt het laat, heel laat. En iedereen is weer thuis. 

Mooie, lange dag.

Laatste dag

Laatste dag, beetje onwennig. Spannend. Het gewone leven staat weer aan de voordeur te rammelen. Nog maar even ons best doen dan.

Vroeg wakker, we willen naar de sporthal. Ilse mag vandaag en we willen nog een stuk van het toernooi meemaken. 

De Mascotte van de Canadian Mountain Patrol is er. Ik overtuig de kids om samen met hem op de foto te gaan. Lachen. 16 en 18 en dan net als in Disney World op de foto. Echt wel een gave mascotte trouwens.

We zien Ilse een sterke partij vechten maar ook zij delft het onderspit tegen een sterke Russische. 

Rond 11 uur zijn de voorrondes voorbij en treedt de pauze in. Nog even kletsen, dollen en zeuren en dan gaan we naar het hotel. Met het vertrek in ons achterhoofd.

Na het eten willen we lopend naar de Walmart. Helaas regent het. Hard, te hard om te lopen. Dan maar met de auto. Ontbijt voor morgen, een pakje Beef Jerkey en voor Anna een frappucino. En tegelijkertijd nog even een rondje door Burnaby. Na wat foto’s te hebben gemaakt in woongebieden en bij de brug over de Burrard Inlet gooien we wat benzine in de tank en dan opeens doemt er een winkelcentrum op aan de rechterkant. Allemaal Chinese tekens! Dat moet ik zien. Wederom een lust voor het oog en neus. Ook weer levende have, kruiden, sausjes, kookgereedschap en verse spullen. Dit is altijd zo gaaf. Ik maak wat plaatjes en kan het niet laten om toch een prachtig Chinees chef’s mes te kopen. Niet heel duur hoor. 15 euro. Zo blij als een kind. Nog even door de BC Liquor Store voor een flesje wijn en dan naar het hotel. Rusten, afsluiten en terugkijken. Morgen vliegen.

Laatste dag, beetje onwennig……….

Sightseeing in Vancouver

Ondertussen zijn we aanbelandt bij het toetje. Nog 2 dagen Canada. 

Gisteravond  de boekjes en de kaarten er maar eens bij gepakt. We hebben Vancouver nu 2 keer bezocht en toch zijn er nog plekken die we niet gezien hebben. Gek hè. Een stad van 2,3 miljoen inwoners. De snelst groeiende stad van Canada, ook de meest creatieve en vernieuwende.

Een programmaatje is al snel gemaakt. Ja, plannen. Maar we zijn flexibel. Ik kan nu al verraden dat we de planning niet helemaal hebben gevolgd. Living on the edge…..

We vertrekken om half elf uit het hotel naar Gilmore, ons vaste Skytrain-station. We hebben voor ongeveer 7 euro pp. een dagpas gekocht voor het openbaar vervoer. Geen geld. We reizen tot Waterfront en pakken daar direct de Seabus naar North Vancouver. Even Vancouver van de andere kant bekijken. De boottocht duurt ongeveer 15 minuten over de Burrard Inlet naar Lonsdale Quay. Zeer de moeite waard. Het is droog en het zicht is heel aardig. De zon doet zijn best maar slaagt maar matig. We weten dat ie er is. Laten we het daar op houden. Ik draag een warme muts maar nog steeds zie je mensen in korte broek.

Aan de overkant halen we een broodje, een coffeebun. Anna en Renate met sour cream en ik met toasted cocos. Heerlijk.

We nemen de boot terug en gaan maximaal gebruik maken van de dagpas. Na een bezoek aan Canadaplace, een aanlegplaats voor cruiseschepen, pakken we de Skytrain, Canada-line, naar Yaletown-Roundhouse. We gaan Granville Island bezoeken. Zeg maar het Les Halles(Parijs) van Vancouver, het food-district. 

Na de Skytrain even weer op een bootje en dan komen we aan.

Bijzondere sfeer. Kunst, straatartiesten, een schitterende markt met verse spullen maar ook heerlijke deegproducten, local meat, pasta’s, de onvermijdelijke sushi enzovoort. 

Even iets eten.Voor Arjan en Anna een soort saucijzenbroodje(meatroll) en voor Renate een pie met broccoli en cheddar. We eten het op aan de haven. Wel oppassen dat die brutale meeuwen het niet uit je handen pikken. Dude, die zijn niet bang!

We pakken de boot terug en lopen over Granville Avenue terug het centrum in. Nog even een souvenir scoren in Gastown en dan de metro naar huis. Moe maar voldaan.

We hebben besloten om morgen nog een gedeelte van het toernooi mee te maken. Enerzijds om samen met Sven te zijn, anderzijds om gewoon zonder stress nog een aantal wedstrijden te zien op dit niveau. Ik zal mij braaf over mijn afkeer van sporthallen zetten. Hoevaak mag je dit meemaken?!

Het normale leven lonkt al weer. Ik probeer de gedachten hieraan nog even te verdringen……nog even genieten van het toetje.

Matchday!

Nou dit is hem dan. 

18 november 2016. Matchday. Burnaby. Vancouver. Canada. World Championships Taekwondo Juniors.

Sven doet mee. Vandaag. En wij zijn erbij!

We worden rond 8 uur wakker en beginnen aan het ontbijt. Sven heeft wedstrijd 30, 5 per uur, toernooi start om 9.00 uur. We hebben nog even. Rond half 11 zijn we bij de zaal. De rest van de selectie is er al. Ook Youssra mag vandaag de mat op.

We begroeten de rest en Sven natuurlijk. Beetje bleek koppie. Zenuwen.

Even bijkletsen met de andere ouders, tips over de omgeving uitwisselen en een praatje de technische staf. En dan wachten.

Als Sven begint aan zijn voorbereidingen komt er kleur op zijn gezicht. Hij heeft er zin in.

Ondertussen kijk ik met Thijs naar de voorpartij die de tegenstander van Sven moet opleveren. Sven is de eerste ronde uitgeloot. Ik denk voor het eerst in zijn leven. De partij van Slovakije tegen Mexico wordt voortijdig beëindigd wegens een puntenverschil in het voordeel van de Mexicaan. Sven heeft dus een sterke tegenstander straks. 

Eerder dan gepland start de partij van Sven op veld 4 in plaats van veld 1. Na 1 ronde staat ie 2-0 achter en ook in de 2e ronde pakt de Mexicaan 2 puntjes.

Sven staat sterk te vechten en dat is heel mooi om te zien. Alleen is punten scoren erg lastig. Hij komt er niet doorheen. 2 halve strafpunten maken de eindstand op 5-0 voor de Mexicaan. 

Uiteindelijk weet de Mexicaan de kwartfinale te bereiken.

Verschillen zijn klein, het niveau ontzettend hoog, het knock-out systeem is onverbiddelijk. Einde toernooi.

Niettemin supertrots op het resultaat. Sven heeft weer zijn beste kunnen laten zien en dat is het afgelopen half jaar niet altijd gelukt. De weg naar boven, naar beter en naar meer plezier hebben we weer te pakken. Leerpunten in the pocket! Het was gaaf.

In het hotel pakken we een bakkie koffie en een broodje. Even zitten, lezen en nadenken over de invulling van de laatste 2 dagen.

Een hamburger bij de Mac en dan op tijd naar bed.

18 november 2016. Daar gaan we nog wel een keer aan terug denken.

Whistler

Donderdag alweer. Het gaat hard.

Vandaag proberen we de drukte van deze enorme stad achter ons te laten. We gaan de bergen in. Whistler is onze eindbestemming.

Eerst maar even wat andere dingen die me opvallen in Canada:

• Als je besluit een stad aan te leggen en je laat de wegen haaks op elkaar lopen dan krijg je heel veel kruisingen. Als je dan op elke kruising stoplichten zet krijg je heel veel stoplichten……Om gek van te worden.
• Het is hier heel schoon, je vindt bijna geen zwerfvuil.
• Ik heb me in Istanbul verbaast over het aantal moskee’s, hier verbaas ik me over het aantal Starbucks…..en MCDonalds, en Subway en Jim Hortons…….Maar met name Starbucks.
• Ford doet hier goede zaken. Nee geen Focus, C-max of S-max maar allemaal andere modellen met minimaal een F150, 5,7 litre superchargered. Toyota doet ook lekker mee trouwens. En nee, geen Prius.
• Iedereen wil weten hoe je dag is, en ik verdenk sommigen ervan dat ze het ook nog echt menen. Vaak is dat aanleiding tot een kort gesprek.
• De Skytrain heeft geen bestuurder. Op de plek waar normaal gesproken de machinist zit, zit nu gewoon een passagier. Wel schrikken als je daar pas later achterkomt en je al een tijdje in de veronderstelling verkeerd dat de bestuurder constant op zijn telefoon zit te pielen, totdat ie gewoon uitstapt.
• Het is niet allemaal goud wat er blinkt. Bij stoplichten en in het centrum van Vancouver tref je nogal wat daklozen.
• Het kan hier in deze tijd van het jaar best wel hard regenen.
• Ons hotel wordt bevolkt door de teams van Frankrijk, Italië en Tahiti!
• Ons hotel ligt tegenover de Bridge studios. Hier is vroeger de serie van MacGiver opgenomen en recentelijk, jawel dames, Fifty Shades of Grey. Er worden hier nog dagelijks films en series opgenomen op 7 stages, helaas zijn er geen rondleidingen.
• De vrachtwagens hier hebben nog een echte “neus”. Mooi gezicht is dat.
• Benzine kost hier ongeveer 70 cent per liter. 300 gram ham kost 4,50 euro.

Zo zullen er vast nog meer dingen zijn die het vermelden waard zijn.

Whistler dus. Anderhalf uur rijden, iets over de 120 kilometer. Na een half uur wordt het wat rustiger op de weg. Via Horseshoe Bay en Squamish rijden we naar het noorden. In Vancouver schijnt nog een waterig zonnetje, eenmaal in de bergen sputtert het weer. Sinds gisteren is het hier kouder. Dat weerhoud de plaatselijke bevolking er overigens niet van om nog een korte broek of t-shirt te dragen. Wel een dikke muts op. Koddig gezicht soms. Of semi-hip.

Onderweg komen we talloze bordjes tegen waarop staat dat we worden gewaarschuwd voor beren, en die niet moeten voeren. Spannend.

Eenmaal in Whistler halen we een paar sandwiches en wat cola. Whistler is een wintersportstadje met veel winkels van de wat duurdere merken. Helly Hansen, Patagonia, The North Face. Daartussen natuurlijk de onvermijdelijke Starbucks en winkeltjes met ijs. Ja, ijs, schepijs, softijs….. en druk joh. Eind november.

In Garibalipark stoppen we even voor wat foto’s. De mist hangt laag.

Een poging om het Olympisch dorp van 2010 te bezoeken strandt voor een aantal gesloten slagbomen. We zijn nu echter wel zo hoog dat er sneeuw op de grond ligt.

Op de weg terug stoppen we een aantal keer op uitzichtpunten en in Squamish. Even in de stad kijken. We gaan snel weer door. 

Uiteindelijk belanden we in de spits van Vancouver. Stop-and-go. Snel naar de Walmart voor de boodschappen van morgen en dan een koud biertje in het hotel. 

Vanavond lekker niks. Nee, niet vroeg naar bed, want nog steeds heel vroeg wakker.

Tomorrow is Matchday!

Vanuit een zeiknat Vancouver, de woensdag.

Vandaag start het toernooi. Uiteindelijk zijn we hiervoor in Vancouver natuurlijk.

We worden rond 8 uur wakker. Niet voor het eerst hoor. Het interne klokje gaat nog steeds om 4 uur in de nacht af. Geeft niet, hoort erbij.

Na een ontbijt van yoghurt en croissantjes gaan we richting sporthal. Die is snel gevonden, parkeren en de hal in. Het is al druk. Deelnemers uit meer dan 100 landen. Dat geeft een bijzondere ambiance. De hal bestaat uit 5 velden met ruime tribunes, en dat niet alleen, de tribunes hebben zitjes die eigenlijk best comfortabel zijn. Het kan dus wel!

De hal wordt normaal gebruikt voor ijshockey, dé nationale sport in Canada. 

We ontmoeten de spelers en de begeleiders. Gezellig. De spanning neemt toe. Jeronimo heeft een vroege wedstrijd en daarna is Jase aan de beurt. 

De wedstrijd van Jeronimo is ongekend spannend. Hij staat heel lang voor maar uiteindelijk wordt het 1-1 en is er een golden point ronde nodig. Ook die eindigt gelijk. De scheidsrechters mogen beslissen….in het voordeel van de ander. Zuur. Jammer. Dan is “hier staan” ineens niet genoeg en hoop je op meer na al dat harde werken. 

Jase verliest met 0-1. Ook so close!

Enige voordeel is dat wij nu verder kunnen met de dag en de sporthal kunnen verlaten. Het voelt alsof we tijd over hebben. Wat te doen? 

Eerst maar eens even lunchen. Volgens goed gebruik regelen we dat zelf. Beetje kamperen. Kaas, sla, broodjes, tomaat, mayonaise. Allemaal in de Walmart. Broodje gezond. Heerlijk.

We pakken de Skytrain. Gastown en Chinatown bezoeken in Vancouver. Als we uitstappen regent het. Hard! Via Seymoure en Granville bereiken we Gastown en zien we The Steamclock. Gastown is het oude, gerenoveerde gedeelte van Vancouver, dicht tegen de haven aan. Veel sjieke bars, woonboetieks en modezaken.

We bezoeken een paar souvenirshops en vervolgen onze weg naar Chinatown.

Op weg naar Chinatown komen we door een gebied dat bevolkt wordt door zwervers en junks. De duistere kant van Vancouver. De leegstaande panden hebben hier een functie gekregen. Een opvang voor verslaafden, een koffieruimte, een kapperszaak voor daklozen en een rommelmarkt waarvan de opbrengst ten goede komt aan de daklozen en een soort kringloopwinkel met kleding. Voor de onderkant van de samenleving.

Chinatown zelf is met name een aaneenschakeling van door tl-verlichting beschenen herbal shops. Een onwaarschijnlijk aanbod van Chinese kruiden. En elke shop heeft een “certified herbalist” die een kruidenmengsel heeft voor al uw kwalen.

Had ik overigens al verteld dat het weer niet meewerkt? We zijn zeiknat! En we hebben genoeg van de kruidenmengsels en de zwervers die op karton en dekens in de portieken liggen. Tijd voor een sjiek biertje. Gastown heeft een aantal brouwerijen met pub. Bij Steamworks Brewery stappen we naar binnen. 2 cola en een Pale Ale. Heerlijk. Daarna nog een Flagship IPA. Die doet zijn naam recht. Een soort Duvel met een aroma van exotische vruchten. Echt 1 van de smakelijkste biertjes die ik ooit heb gehad.

Eenmaal terug in het hotel haal ik patat met chicken wings en dan slaat de vermoeidheid wel toe.

Zoveel tegenstellingen in één avond. Een levendige, bruisende, hippe stad met op elke hoek een Starbucks, designwinkels boetiekjes en een duister randje. Een duistere randje van daklozen die op karton liggen onder een slaapzak met hier en daar een trouwe viervoeter. De constante geur van joints en wiet. Triest. De zelfkant van deze samenleving, het maakt indruk.

Alles hier maakt indruk.

De avond van dag 2

Wat ik zeg. Vanavond gaan we naar het centrum van Vancouver. Voor een paar dollar zijn we met de Skytrain vanaf Gillmore vertrokken. 3 Stations verder stappen we over op de Milleniumline op station Commercial Broadway. Het is al donker om half 5. In de stad is het druk. De Vancouver Canucks spelen vanavond tegen New York en de stad wordt bevolkt door fans. Allemaal uitgedost in de plaatselijke club-kleuren. Blauw en groen.

We volgen de stroom naar het stadion. Even kijken. Er zijn nog tickets maar die beginnen bij 112 dollar. Dat is ons een beetje te gek. We vervolgen de weg vanaf het stadion richting het centrum en belanden in een hele grote Chinese supermarkt. Daar kan ik mijn hart ophalen. Wederom een overweldigend assortiment. Levende Abalone (Zeeoren, een schepdier dat als delicatesse wordt beschouwd), vissen, oesters, krabben en kreeften maar ook meters rekken met kruiden, sauzen, keukengereedschap enz. enz. Zelfs Doerian, die vrucht die zo stinkt dat ie niet mee mag bij sommige vliegtuigmaatschappijen.

We kopen een setje Japanse chopsticks en een potje Kimchi. Koreaanse gefermenteerde kool. Ik heb het recept, van Wateetons, Overrot. Mooi boek. Nu wil ik weten hoe het smaakt. Als referentie als ik het zelf ga maken.

We eten een hamburger en na een stevige wandeling gaan we weer naar de Skytrain. Beetje op tijd naar bed. Morgen begint het toernooi. Jeronimo en Jase trappen af. Daar willen we bij zijn.

Dag 2, of 1....

Dinsdag, eerste dag Canada, eigenlijk de tweede. Vandaag gaan we Sven zien. Gaaf.

Zoals ik al zei, koffie met croissantjes. En dan op zoek naar bier! In de vroege ochtend! Ken je prioriteiten. 

Canada heeft het niet zo op drinkers, geloof ik. Als ik bij de Walmart vraag, kijkt de Aziatische medewerkster me wat meewarig aan. Bier? In de Walmart? You’ve got to be kidding me! 

Daar hebben ze hier dus staatswinkels voor. Net als? Ja, net als in Zweden. 

Nou, die hebben we snel gevonden. 2 sixpacks en een flesje Whiskey. Slaapmutsje voor de dames….

Daarnaast bezoeken we een Food Market. Mijn hemel, wat een aanbod. Van dry-age beef tot Chinese kruiden, kombucha, kaas, worst, sushi, brood, vietnamees, verse groenten en zo maar door. Ik maak prachtige foto's. Die komen in Nederland in de keuken te hangen. Een aantal staan op mijn Instagram-account. Volgen vind ik leuk. Overigens heeft ook de Walmart een assortiment waar je van achterover slaat.

Over Aziatische medewerkers gesproken. Als je hier rondkijkt zou je zomaar de indruk kunnen krijgen dat je niet in Canada maar in Hongkong, Beijing of Tokio loopt. De bevolking van Vancouver bestaat voor 50% uit andere nationaliteiten of afkomsten. En dat zie je in het straatbeeld. Overigens kwamen we in de Nike-store aan de praat met een jongen wiens beste vriend Nederlands is. Zo’n 50 kilometer van Burnaby is een hele grote Nederlandse enclave van farmers(boer’n). En die zitten natuurlijk ook in die 50%.

Over de Nike-store gesproken. Die zit in de Metro-mall. Ik heb ooit eens geroepen op dit blog dat Emporia (groot winkelcentrum) in Malmö me wat disorienteert. Dan moet je hier naartoe. 3 verdiepingen met aanbiedingen, verkopers die je telkens vragen hoe je dag is, je het allerbeste wensen en vragen of ze je van dienst kunnen zijn. 500 winkels in 1 centrum. Gratis parkeren en gratis wifi. Kom er maar eens om.

In de mall zitten ook 2 grote warenhuizen, Sears en The Hudson Bay, de koper van de V&D panden. Mochten jullie je nu verheugen op mooie nieuwe winkels in Nederland dan heb ik nieuws. Als je hier deze zaken binnenloopt ga je terug in de tijd, 1985, de V&D in Almelo. Qua inrichting, stijl van kleding, assortiment en zelfs de vloerbedekking. Bizar. Ben heel benieuwd hoe die zaken er in Nederland gaan uitzien, maar dit voorspelt niet veel goeds.

We kopen een vest met Canada erop en een muts voor Anna. Prettig trouwens dat ze je bij de kassa de echte prijs geven. Er komt nog belasting bij op….

Uiteindelijk belanden we om 1 uur in de Mac Donalds en zijn we stipt om half 2 bij de Holiday Inn Express. Het hotel van Sven. We praten even een half uurtje bij en maken dan ons laatste rondje door de mall. Het gaat goed met Sven! Mooi op gewicht, relaxed en uitkijkend naar het toernooi. Fijn.

De weg vinden is nu ineens heel eenvoudig geworden. Wel met een goed kaart maar toch. Ik begin het systeem te snappen, hebben ze goed bedacht. We gaan even relaxen in het hotel. Douchen, biertje enz.(ik schrijven)

Vanavond gaan we naar downtown Vancouver. Op advies van de receptie met de metro. De parkeergelden zijn aanzienlijk hoger dan de kaartjes voor de Skytrain. En het scheelt een hoop stoplichten, want daar zijn ze gek op hier.

Al met al zijn we in een hele andere wereld, westers, maar heel anders. Anders in de zin van bebouwing, infrastructuur, omgangsvormen, begroeting, aanbod in winkels. Overweldigend allemaal.

Vandaag was bewolkt bij ongeveer 13 graden. Helemaal niet verkeerd. De postbode loopt hier nog in de korte broek, bouwvakkers in t-shirt.

Eerste dag Canada

Koffie! Met croissantjes en ham. Dat staat er op het ontbijt vandaag. We zijn in Canada. En ik moet zeggen, het is hier een beetje troosteloos. Het regent, het is bewolkt en het verkeer raast sinds vanmorgen 7 uur over de highways.

We hebben een uitstekende reis gehad. Vlucht, auto en hotel tot in de puntjes geregeld. Alleen de landkaart van Vancouver ontbrak. Die hebben we maar even gekocht bij een tankstation en toen was het hotel snel gevonden. Richtingaanwijzers ontbreken hier volledig. Boven elke kruising staat de straatnaam van de weg die je kruis en zo moet je een beetje navigeren door de stad. Je hebt highways, drives en avenues. Allemaal haaks op elkaar. Redelijk overzichtelijk dus. Als je het weet…..

In het hotel uiterst gastvriendelijk ontvangen en heel behulpzaam. We willen bijvoorbeeld de telefoons opladen en daar heb je een stekkertje voor nodig. De dame achter de balie wijst ons de weg naar de Walmart. Dat lijkt dichtbij. Kunnen we lopen? Ik heb namelijk geen zin om weer dat verkeer in te gaan. Druk man!

Nou, lopen is not recommended. At least 15 minutes and uphill……. Blijkt uiteindelijk 2 minuten met de auto en prima te lopen. Maar goed, de benzine kost hier niks en iedereen rijdt in een halve vrachtwagen. (Weer een vooroordeel bevestigd)

Tijdens de vlucht prima verzorgt door de dames en heren van de KLM, eten en drinken volop, zelfs een koud biertje erbij. Onze An neemt een wijntje……..

We vliegen over Groenland waarbij de zon net over de horizon kijkt. Al die prachtige kleuren op het witte ijs is bijna een ontroerend gezicht. Prachtig.

Dag 2....

Vandaag maar eens de omgeving verkennen. Even wandelen in de omgeving en na de spits naar de Metromall. Dat is heel dicht bij het hotel van Sven waar we om half 2 moeten zijn. Het eten en de training zit er dan op en dan kunnen we Sven even zien. Morgen is al de eerste wedstrijddag voor 2 leden van het team. Daar gaan we even kijken. 

We lagen om 8 uur in bed gisteren, plaatselijke tijd. In Almelo was het toen 5 uur in de ochtend. Een lange dag gehad dus. Na precies 7 uur wordt ik wakker, Renate ook. Interne klokje werkt uitstekend dus. Uiteindelijk vallen we weer in slaap en zitten we om 8 uur aan de croissantjes met ham en koffie

Aftellen....

Het aftellen is begonnen.

Nog 1 week te gaan en dan vertrekt Sven naar Canada voor het WK Junioren in Vancouver.

Sven heeft hard gewerkt sinds de zomervakantie. Zowel fysiek als mentaal. De hele technische staf van de bond heeft gezorgd voor een prachtig voorbereidingsprogramma. Trainingen in Leusden, Papendal en een trainingsweekend in Oss. En natuurlijk op de club.

Vandaag de laatste training met de rest van de Nederlandse selectie en de spelers die ook naar het WK gaan. 7 toppers die allemaal gepresteerd hebben op Open toernooien. Sven is er klaar voor. Zo klaar als je kunt zijn op 16-jarige leeftijd.

Wij vertrekken maandag de 14e. Aan de deur van de woonkamer hangt al een tijdje een plattegrond van Vancouver en British Columbia. Google maps is oké maar een lekkere papieren kaart geeft wat meer houvast. Niet vergeten om die in de koffer te stoppen.

Voor ons is het vakantie, maar niet helemaal.

Dit keer maken we het met ons vieren mee en dat is zo gaaf!

Ik zal jullie natuurlijk op de hoogte proberen te houden van onze belevenissen. 

Tot slot:

Ilse, Youssra, Raushen, Jace, Jeronimo, Jahmal en Sven: Heel veel plezier. Hou je ogen en oren open, kijk om je heen, sla het op, geniet en natuurlijk KICK SOME ASS!

Ook het begeleidingsteam, Thijs, Mimoun en Tommy, veel plezier en succes met dit clubje.

Hier nog de link naar de website van het toernooi:

http://burnabyjuniorchampionships.com

Zondag

Als ik dit schrijf zit de rest van het gezin in de auto. Ergens tussen Geldrop en Arnhem. Thuis schalt Ben Howard uit de speakers en staat er een glas wijn op een viltje, naast me op de bank.

Het gaat een latertje worden. Toernooi. Aarschot, Belgie. En om te voorkomen dat je mij op maandag bij elkaar kunt vegen heb ik een rustige dag. Ik blijf thuis.

Het vertrek is gepland om half 8. Ik draai me nog een keer om maar van mijn voornemen om tot 11 uur te ronken komt weinig terecht. Het enige dat ronkt om 11 uur is de zuurkool in de pan. En de babi-pangangsaus. De koffie is dan al achter de rug.

Ik wandel even naar ome Cor en tante Joke. Het is zondag tenslotte. Een biertje en even bijkletsen. Toch mooi dat dat kan. 

Het is al ver in de middag als ik besluit om nog even naar Hengelo te rijden. Media Markt. Met Canada in het vooruitzicht ben ik al een tijdje aan het kijken naar een ander fototoestel. Even kijken of ik zo’n ding kan vasthouden. Maar mijn god wat is het daar druk! Uiteindelijk overwin ik mijzelf en beland ik in de winkel. Ik heb meer geduld dan ik dacht.

Hm, mooi ding. Snel naar huis.

Anna doet sinds lange tijd weer mee. Ze brengt het uiteindelijk tot de laatste acht dit toernooi, Open Ilyo. Gaaf, knap. 

Keuken aan kant. Afwas en nog snel even een taekwondopak strijken.

Een zondag is snel gevuld…….

Spannend

Het is tijd

Jij doet je pantser aan

Ik doe mijn pantser aan

Klaar voor de strijd

Jij in het echt

Ik virtueel

Helm op, bitje in.

Klaar voor het gevecht

Je hartslag in het rood

Die van mij in het paars

In mijn buik en in mijn keel

De spanning is groot

Ik ben doof voor mijn omgeving 

maar open mijn zinnen

Ver weg 

ik zie alles

en voel alles

Diep van binnen

Elke seconde van het gevecht

Elke stoot of trap

Elke actie die je maakt

Nu is alles echt

Ik voel de euforie of het verdriet

Als je het veld verlaat

een hand

een kus

een knuffel

Vechten is zo simpel niet

Herfst in Sauerland

De Volvo gromt als ik de startknop indruk. Hij vindt het ook nog te vroeg waarschijnlijk. 7 uur in de ochtend. 11 graden, bewolkt. Langzaam achteruit en dan stuur ik de oprit af.

Bij Enschede besef ik me dat ik de koffie ben vergeten. Damn. Gelukkig is er nog een blikje energy. Uit Zweden. Vies. Heel vies. Dan maar niet. #uithetraam

Via Ochtrup en Steinfurt kom ik in Munster. Daar draai ik de wat drukkere A1 op richting Dortmund. Ik neem niet de tijd om nog ergens koffie te halen.

Ik ga lekker een toernooitje bezoeken vandaag. De International Masters Nordrhein Westfalen. Normaal in de Hardtberghalle in Bonn. Dit keer in Gummersbach, de Eugen Haas Halle, aan de rand van Sauerland.

Via de A45 kom ik uiteindelijk aan op de plaats van bestemming.

Gaandeweg zie ik dat de herfst zijn intrede doet. Het blakende groen aan de bomen wordt op verschillende plekken afgewisseld met rood en bruin. Het is prachtig in combinatie met de laaghangende mist in de vroege ochtend. De dorpjes in de dalen slapen nog, een verdwaalde kerkklok is al wakker. Het doet me denken aan herfstvakanties, een natte voortent en harde broodjes met kaas. Misschien al een beetje natte sneeuw.

Maar goed, Gummersbach.

Eerst maar eens een parkeerplekje zoeken. Een hele klus. Dan koffie. Lekker!

De rest van het team is al aanwezig en de poulelijsten zijn net bekend.

Sven haalt uiteindelijk brons op dit prestigieuze toernooi. Ook de andere leden halen mooie prijzen.

Rond 19.00 uur stap ik weer in de Volvo. Ik heb niet heel veel gegeten vandaag, spanning he. Ik heb dus honger. Ik tref mezelf aan in een shabby wegrestaurant met een curryworst, wat patat en een cola. En net als ik me voorneem om eens wat onbesuist naar Nederland te vliegen met snelheden die ik minder verantwoord acht, slaat het weer om. Regen, en niet zo’n klein beetje. 

Om half tien ben ik veilig thuis en staat er een Duveltje koud.

450 kilometer. Topdag.