Het is al een tijdje geleden he. Dat geschrijf hier.
Zoals je in het vorige bericht leest, heeft Thungy het tijdelijke voor het eeuwige verruild. En pas nu kan ik er iets over schrijven. Af en toe kan ik erover praten. Het verdriet deed letterlijk pijn. Pijn in mijn diepste binnenste. Een hersenbloeding is haar fataal geworden na een heel mooi leven van dik 15 jaar.
En een tijd geleden is 2018 afgesloten en is 2019 begonnen. En ik ben hier, op dit blog, een tijdje niet geweest. Ik werk hard, brouw bier(en knutsel aan de installatie) en ben begonnen met de voorbereidingen voor het moestuin seizoen 2019. Druk dus.
Inmiddels is Anna aan haar minor begonnen, is Sven ski- en snowboard leraar en zit ie de meeste tijd in Oostenrijk. En die nieuwe meneer, we zullen hem in het vervolg Caine noemen, dat heeft ie wel verdiend, is begonnen aan zijn stage. Aan de UT. Poah!
En nu? Nu staan we aan de vooravond van een wintersportvakantie. We gaan Sven aan het werk zien. Door wat onvoorziene omstandigheden gaan pa en ma niet mee dit jaar. We zitten in een ander gebied. We zijn niet met de caravan.
Maar we gaan ongelofelijk gas geven! Fieberbrunn, Saalbach, Hinterglemm, Leogang.
Alles is anders dus. Ik zal eens kijken of er nog wat te schrijven valt.
Oh ja, als je terugbladert naar oktober zie je dat Renate is geslaagd voor haar blauw/rode band. Vanavond heeft ze rood gehaald. MEN!!
Gelukkig hebben we de foto's nog!
Unless you ride it!
Dropin!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten