Om half 4 loopt de wekker af maar dat trek ik echt nog niet. Om half 5 een nieuwe, half geslaagde poging. Om 5 over 5 zitten we in de auto. Vakantie, Oostenrijk.
Elke vezel in mijn lichaam verzet zich tegen dit vroege tijdstip. Ik heb hoofdpijn, slaap, rugpijn en ben misselijk. Als de zon eenmaal iets over de horizon kruipt gaat het wat beter. Ik overweeg Renate te laten rijden maar ben daar uiteindelijk toch te eigenwijs voor. Heel voorspoedig rijden we richting Oostenrijk. Ik richt op een aankomsttijd van 14.00 uur. Maar bij München komen we stil te staan. Uiteindelijk zijn we om 18.00 uur over.
We worden hartelijk ontvangen door herr Lutzmann. Korte rondleiding en de sleutels. Een appartement. Uitpakken en een borrel. We zijn er. De avond verloopt bijzonder. We zoeken Sven op in de S4 waar de apres-ski in volle gang is. We maken kennis met de andere skileraren en leraressen en drinken bier. Keiharde muziek, discolampen. Een topavond na 13 uur in de auto. Wel een hele mooie inkijk in het leven van die gasten daar. 10 weken in Oostenrijk. Uiteraard nemen we een kijkje in het huis waar ze verblijven. Keurig opgeruimd daar, NOT!
Onderweg vanaf München wordt het landschap met een dunne witte laag bedekt. Eenmaal van de autobaan wordt de laag al dikker maar halverwege St. Johann slaat de verbazing toe. We rijden tot aan Hochfilzen constant tussen muren van sneeuw. Minimaal 2 meter hoog maar vaak hoger. Ons huisje wordt omsloten door bergen sneeuw van een meter of 6. De weg ernaartoe is meer een gangetje zonder plafond. De lantaarnpalen komen met moeite boven de sneeuw uit. Op de piste zijn bordjes die anders op 2 meter staan, verdwenen in de sneeuw. Men is nog constant aan het ruimen en aan het verplaatsen. Volgens onze huisbaas is er veel schade. Aan huizen, schuurtjes, tuinen en bomen. Het leger is ingezet. Als ik naar de supermarkt loop, zie ik een dakgoot vervaarlijk buigen. De uiterste draagbalk van het dak van het huis is volledig geknapt. De sneeuw heeft hier goed huisgehouden in januari.
Op de piste is dat overigens prima. We skiën in Fieberbrunn, Waidring en in Leogang. Die eerste twee kenden we, die laatste is nieuw. Zowel Fieberbrunn als Leogang zijn eindpunten in de halve cirkel die het skigebied Saalbach-Hinterglemm-Leogang-Fieberbrunn vormen. We pakken een lange gondel omhoog en pakken boven wat liften richting Saalbach. Geweldig weer, geweldige uitzichten. Enorm lange pistes. We komen tot de Schönleitenbahn vanuit Vorderglemm. Dan is het tijd om de terugreis te beginnen.
Om half 4 zijn we beneden. Die laatste afdaling van een kilometertje of 5 gaat ons flink in de benen gaan zitten.
Supermooi.
Sven geeft deze week les in Saalbach aan een groep van 12 Engelsen. Vroeg in de ochtend worden de liften aangezet voor de 4 leraren die naar Saalbach gaan. Een uurtje skien heen en terug. Naar je werk. Hm.
Hierdoor zien we hem niet aan het werk en kunnen we niet samen skiën. Dat is jammer. Maar in de avond komt ie wel lekker eten bij ons. Woensdag komt zijn maatje ook mee. Gezellig. Dikke hamburgers jonguh!
Op dinsdag genieten we een dag op Waidring. Kammerkör(restaurant) is vernieuwd en minstens 3 keer zo groot. De toiletten zijn nu boven. Ook mooi. Met skischoenen van een betegelde trap was nooit grappig.
De pistes zijn zoals altijd super geprepareerd. Mooie dag. Oude liefde roest niet.
In de avond gaan we naar de ski show en nog maar eens een keer naar de S4 voor een biertje in de après-ski. Gekke avond.
Vrijdag regent het de hele dag. En mist. We slaan over vandaag. Jammer voor zo’n laatste dag. Beetje inpakken dan maar. En boodschappen voor de terugreis.
Op zondag hebben we bij de plaatselijke pizzeria gegeten. Vanavond, vrijdag gaan we naar restaurant Edelweiss in het dorp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten