Het lijkt echt alsof we het een beetje verleerd zijn. Alles staat en is klaar. Daar zitten we dan. En nu ontspannen! De eerste keer weer weg sinds de herfst van 2020. Weekenden daar gelaten.
We gaan de A1 op en pakken dan de A50, A12, A50 naar Arnhem, Nijmegen. Vandaar een stuk binnendoor, door de Peel over de N277. Naar America. Het dorp waar Rowwen Heze vandaan komt. Ik hoop op een fanshoppie. Maar altijd leuk om hier te zijn.
We worden heel hartelijk ontvangen. We mogen op de uitermate ruime en nette camping een plek zoeken en dat is zo gepiept. Onderweg hebben we al even gestopt om Pippi te laten plassen zodat ze niet direct de hele camping eronder……
Binnen no-time staat alles en ondanks dat ik vanmorgen een beetje slechte ochtend had gaat alles vanzelf. Er waait een lichte bries over het veldje en de zon kijkt zo af en toe door de wolken om te zien of het niet te fris wordt.
Daar zitten we dan. Onze normale routine speelt op. We willen zien waar we zitten. We moeten even de omgeving verkennen. Op de fiets dus. Hond in de kar en gaan. America is niet heel groot en binnen een uurtje zitten we weer voor de bus.
Die borrel vindt snel zijn weg en de bbq met zoete aardappel, filet-lapje en worst gaat ook helemaal goed.
Vakantie is aan. Dat is even wennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten