Zand. Strand.

't Was mistig, koald en stille. Nou ja. Nie mistig en ok nie stille. Wah koald! Het is 30 juni in Zeeland. Ongeveer 15 graden en een stevige wind.

Het motregent en de hond ruikt naar natte hond. Das vrij logisch. We waren met die motregen, met de hond, aan het strand.

Voor de allereerste keer rent ze vrij. Zonder riem. Zonder band. Daar was het uiteindelijk allemaal om begonnen. Hond op het strand en rennen. En ze kwam ook nog terug. Wat een genot om te zien.

Vandaag vertrokken we van de Geitenbrij in Hank naar de Zonnewende in Ouddorp. Gisteren hebben we nog even de fiets gepakt langs de Bergse Maas. En toen ging het lichtje uit bij mij. Ik ben na het eten op bed gaan liggen en heb een gat in de avond, nacht en ochtend geslapen. Ondanks dat het tempo op slakkenstand staat, doen we te veel. Oud gebruik, we zijn niet anders gewend.

De weg naar Ouddorp verloopt voorspoedig. De hoge zit in de bus en het aantal pk’s maakt dat het reizen relaxed is. Ik kan zelfs overweg met de nieuwe navi. 

Ik heb mijn zinnen gezet op de Brouwersdam. Strand. Hond. Lunchen en koffie. Dat is dan ook precies wat we doen. De bus staat letterlijk in het zand van de Noordzee. Het is niet warm maar we lopen tot aan de vloedlijn. De hond zit dan nog aan de lijn en geniet volop.

Bakkie voer, paar croissantjes en een kop koffie in de bus. Die rijkdom, die vrijheid is een openbaring.

Eenmaal op de camping pakken we de fiets naar Ouddorp. Een kleine 5 kilometer. Een saucijzenbroodje van de Hema en wat boodschapjes.

En dan terug via het fietspad door de duinen. En dan naar het strand. Dan is ze vrij. Er is geen mens op het strand en we wagen het erop. Haakje van de riem los en rennen. En hopen. Dat ze een beetje reageert op ons appèl. Het strand heeft nogal wat afleidingen.

Alles komt goed. Pippi zit helemaal onder het zand en laat de tong uit de bek hangen. Wat een prachtig gezicht. We fietsen terug naar de camping, maken eten en rusten wat. 

Mooie dag in Zeeland. Daar heb je de zon niet voor nodig.