Vanaf de camping gaat het links direct redelijk steil omhoog. De navi staat op “vermijd tolwegen” dus we rijden door de Eifel naar Luxemburg. Net voordat we Belgie binnen rijden slaan we linksaf en vertoeven we nog een tijdje in de Pruus. Door dorpjes met vakwerkhuizen en her en der een skilift. In de laatste jaren van hun bestaan.
Dan over de grens naar Luxemburg. Bij de stad Luxemburg is het druk op de autobahn. Uiteindelijk toch via Belgie en dan rijden we Frankrijk binnen. Door dorpjes, langs gele koolzaad velden. Een boulangerie aan de linkerkant. Hotel de Ville in het stadscentrum bij het parkje. Frankrijk. Lang geleden. Goed om hier te zijn. Die onvermijdelijke mediterrane sfeer. Ook hier in het noorden al. De zon schijnt hard. Als we bij een parkeerplaats tussen de camions de hond er even uitlaten voelen we de zomer. Het is ruim 25 graden. De rogge en de tarwe staan al ruim een halve meter hoog met hun halmen te zwaaien. Groen als gras.
Dan komt Verdun in zicht. Boodschappen bij de hypermarché Cora. Daar schrikken we wel even van de prijzen. De verswaren zijn erg duur. De normale koeling is wel te doen. We kopen wat flesjes wijn en andere versnaperingen en dan zoeken we de camping op.
Onderweg heb ik mijn beste Frans al een beetje geoefend. Voor straks. Bij de receptie.
We begroeten elkaar met een hartelijk”Bonjour”. What’s your name? Vraag de man in zijn beste Engels. Ik zeg in het Frans dat ik heb gereserveerd onder de naam Reefman. Als ie even later in gebroken Nederlands uitlegt over de winkel, de slagbomen en de broodjes in de ochtend geef ik het op. Engels en Nederlands. Ik tref de enige Fransoos die over de grens praat. Morgenvroeg liggen er een baguette en deux croissants voor ons klaar. Jawel.
We zijn in het gebied waar in 1914-1918 Le Grande Guerre is uitgevochten. De grote oorlog. Bij ons bekent als de Eerste Wereldoorlog. Met ontelbaar veel slachtoffers aan beide zijden. In Verdun gaan we op zoek naar de overblijfselen en herinneringen hieraan. Onontkoombaar. Op de weg hiernaartoe zien we al de verschillende kerkhoven met kruizen. strak in het gelid. De Duitse van hout, de Franse en geallieerden in wit marmer.
We staan bij het meertje. Als de hond eruit is geweest, de luifel is uitgedraaid en de stoeltjes zijn uitgeklapt, maken we een flesje wijn open en eten we stokbrood. Zoals we het bedoeld hebben. Zoals we er al lang naar uit hebben gekeken. Frankrijk. In de zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten