Verdun

Ik ga u een verhaaltje vertellen over Verdun. Want de verdient Verdun.

In de planning naar deze vakantie toe, had ik een boekje over Verdun geleend van een goeie vriendin. Ik heb het verslonden maar wist nog steeds niet wat ons te wachten stond. De kaartjes ontbraken en ik ben gek op kaartjes. En plattegronden. Daarnaast zegt de Eerste Wereldoorlog me niet zoveel.

Ons ontbijt bestaat uit 2 croissants en een baguette van het campingwinkeltje.

Al vroeg trekken we erop uit in de hoop wat aan te treffen in de stad. Bordjes, aanwijzers, nou ja. We zijn op de fiets, met hondenkar. We trekken verder de stad in langs de Maaskade en fietsen dan langs de VVV. Even naar binnen dan maar voor een kaartje. De allervriendelijkste dame verstaat echter geen Engels en verontschuldigd zich. Ik haspel wat in het Frans en dan begrijpen we elkaar. Ze pakt een kaartje en kruist de bezienswaardigheden aan.

10 minuten met de auto. Maar we zijn op de fiets. Dat kan maar met de auto is beter. Oké. Googlemaps aangeslingerd, telefoon op het stuur en dan volgt een fietsrit door het drukke Franse verkeer. Auto’s, scooters, vrachtwagens, toeteren. Stoep op, stoep af. Bij de grote weg slaan we een woonwijk in en daar gaan we omhoog. Steil omhoog. Ik trap me gek. Zelfs elektrisch. Eenmaal boven komen we tussen de velden waar ook hier het graan kniehoog staat te wuiven. We dalen af op een grindpad en komen weer op het asfalt. Onderweg worden we gebombardeerd met naambordjes en aanwijzingen naar bezienswaardigheden en overblijfselen uit vervlogen tijden. 

De weg gaat weer steil omhoog. Het begint een behoorlijke workout te worden. Het zweet loopt me over de rug. Nog 4 kilometer.

Rechts van ons “Le quatre cheminees”, de vier schoorstenen. Een belangrijk onderdeel van de verdedigingslinie hier. Inclusief voormalig munitie depot in een bunker in de berm.

Moe gestreden komen we boven bij “Oussuaire de Douaumont”. De grootste Franse begraafplaats hier. Ruim 15000 witte kruizen voor geïdentificeerde Franse soldaten en 592 stenen graftekens voor de gesneuvelde moslims. Die staan iets schuin, exact naar het oosten. Er zijn herdenkingstekens voor de Israëlieten en Amerikanen. Soldaten uit Algerije, Marokko, Martinique en Guadeloupe. Kerels van 19 tot 24 jaar. Wat een puinhoop maken we er soms van.

We vervolgen onze weg naar “Le Tranchee de Baïonettes”. Loopgraven die gebombardeerd zijn en waarin soldaten levend zijn begraven. Waarna de bajonetten nog net boven het zand uitsteken. 

Door naar het verwoeste fort van Douaumont. De bomkraters nog vers in het landschap. Staal, beton, prikkeldraad, uitkijktorens en kanonnen. Nu overgroeid met gras zo groen als de lente zelf.

Via het platgebombardeerde stadje “Fleury devant Douaumont” komen we weer in Verdun. In Fleury zijn er slechts nog herinneringen aan waar wat stond. Hier een boerderij, daar de kerk en verderop de plaatselijke loodgieter. Toen de Duitsers Fort du Douaumont hadden veroverd was Fleury het volgende doelwit. Met de grond gelijk. Letterlijk.

Eenmaal in Verdun is het tijd voor de boulanger. 2 Chocoladebroodjes en wat water. We gaan de stad in en zetten de fietsen op slot. We bezoeken de “Cathedrale de Notre Dame” en steken een kaarsje aan. Het is een prachtige kerk. Alles vrij toegankelijk en er is niemand. Uitzonderlijke mooi brandgeschilderde ramen, gewelven, een altaar met heel veel marmer en sierlijke rondingen. Prachtige beelden en onder het altaar een kleine kapel met een expositie. 

We lopen door naar “Centre mondiale de la Paix”. Het centrum van de wereldvrede en rechten van de mens.

Er is hier een indrukwekkende foto expositie over een dag in Kiev. 8 maart 2022. L’histoire, se répètte……….

Nog even naar de E. Le Clerc. Hypermarché. Daar vinden we een assortiment en prijzen die beter aansluiten bij ons. De caissière praat Engels met me. Hoe kan ze dat nou weten na mijn accentloze begroeting met “Bonjour”? Zou het toch mij toeristen korte broek zijn geweest?

Verdun heeft een enorme indruk gemaakt vandaag. Morgen bezoeken we de Citadel. Een logistiek bolwerk in de Grote Oorlog. Nu een museum. 

Dan blijft de hond in de bus.

We hebben ongetwijfeld veel plekken gemist maar we hebben ongelofelijk veel gezien in 1 dag.

Het was de hele dag bewolkt met een graad op 19. We hebben 30 kilometer heuvel op, heuvel af getrapt. We eten in de brasserie op de camping. 

Wat een dag.