De wekker klinkt al rond kwart voor 8. Om 10 uur moeten we bij Teamlabs Planets zijn in het havendistrict van Tokyo. Een museum waarbij het de bedoeling is dat je onderdeel wordt van het kunstwerk. We zijn keurig op tijd en om 10 voor 10 trekken we de schoenen en de sokken uit om onze intrede te doen in de Japanse manier van kunst.
Gelukkig heb ik goed geslapen, op die aardbeving van vannacht na. Rond half 2 schudt het hele gebouw zo'n 15 seconden. Niet genoeg om de rest te wekken. Genoeg om mij te laten afvragen wat je meeneemt als het echt fout gaat. Een lichte paniek maakt zich meester van me. Als snel dommel ik weer in.
Eenmaal in Teamlabs lopen we op blote voeten door zwarte gangen en over kussens en ander materiaal.
Het eerste artwork bestaat uit een zaal met spiegels aan de wanden, vloer en plafond. Gevuld met ledsticks van plafond tot vloer die allerlei effecten maken. Ik kan het ook niet anders uitleggen. Bizarre ervaring die nog lang blijft hangen. Ik ga ze verder ook niet allemaal beschrijven. We lopen door een ruimte met grote ballen. We staan kniediep in het water met rare verlichting en uiteindelijk in een soort dome waarop verlichting wordt geprojecteerd. Na een paar minuutjes beweegt alles en ga ik er alvast uit om mijn maaginhoud te sparen. Maar asteblieft, wat zit dit goed in elkaar. Wat is dit anders. Wie bedenkt dit!
We sluiten af in The Garden waar een hele hoop orchideeën aan touwtjes op en neer bewegen. Vol in bloei met heel veel kleuren.
We trekken de schoenen weer aan en lopen 750 meter naar de vismarkt. Om er daar achter te komen dat die op woensdag gesloten is. Metro terug naar het centrum (heeft Tokyo een centrum?) en dan wandelen we een eind door de keizerlijke tuinen. Opnieuw is het warm en vochtig. Tijd voor de koelte van de kamer. Even bijtanken.
Eten! Sushiro. Zo’n lopende band sushi restaurant. Daar is het zoals voorspelt wel druk en moeten we een half uurtje wachten. En dan begint het avontuur. Bestellen via de Ipad. Bier, cola, sushi, dashi, nigiri, tempura, ijs en toetjes. Heerlijk gegeten.
Waarschijnlijk geen top sushi maar het avontuur was er niet minder om.
Morgen met de metro en dan met de bus naar Fujiyoshida. Of hoe dat dorpje ook in hemelsnaam mag heten. Als ik mijn telefoon verlies komen we nooit meer ergens in Japan, laat staan ooit weer thuis. Daarover later meer.
Heel mooi
BeantwoordenVerwijderen