Het mannetje
Op dezelfde dag als wij aankomen, komt er een Volvo V70 met een Knaus caravan de camping op gereden. Wij staan op plaats 16, zij kiezen plaats 15. Voor onze neus.
Een wat oudere man stapt uit, gekleed in een drie-kwart camouflagebroek met daarop een gebloemde blouse. Een kort grinniken van ons is zijn deel. Zijn postuur getuigt van een rijkelijk gebruik van genotmiddelen als alcohol en nicotine. Wat een indrukwekkende buik! Om dit te bevestigen steekt ie direct een sigaret op. De bijbehorende dame is vormelijk gekleed in een trui met V-hals en een bermuda. Haar grijze kapsel kleurt prima bij dit ensemble.
Ze zetten de caravan op de plek en de man begint te morrelen aan de stroomkast. In vloeiend Zweeds roept ie dat die van mij niet goed zit. Ik corrigeer hem in het Engels en dat is voor hem aanleiding voor een gesprek.
Zijn jullie al in Malung geweest, vraagt ie. Daar moet je naar toe! Een geweldig festival, ook voor de kinderen. 80 bands, bier en hamburgers. Om zijn verhaal kracht bij te zetten speelt ie een stukje luchtgitaar en wiegt ie zacht met zijn heupen. Opnieuw grinniken.
Ga je zelf ook dan, vraag ik. Ja natuurlijk, daarvoor is hij hier. Niet meer in de avond daarvoor is ie te oud. ’s Middag zijn ze weg en rond 7 uur keren ze terug.
De dag daarop komen ze wat later terug op de camping. Enthousiast loopt ie richting onze voortent waar we zitten te eten. Anna laat zich een zacht “ojee” ontglippen.
Steunend op de middelste tentstok van onze voortent doet ie verslag, onder soms luid zuchtende geluiden, van zijn middag in Malung. Het was fantastisch, het bier was koud, de hamburgers warm en de muziek ouderwets goed.
We praten honderduit over zijn pensioen, Zweden, mooie plekken, Haparanda en Lulea, en het feit dat ie een elandjager is. Zijn werkzame leven bracht ie door in het ziekenhuis evenals zijn eega, de statige dame van zonet.
De kinderen zijn reeds gierend van het lachen de caravan in gevlucht. Zijn verschijning in combinatie met wat bier en het Zweeds/Engels maken het tot een vermakelijke vertoning
Net op het moment dat ik denk “hoe komen we hiervan af?”, klinkt er bij de auto een luid handgeklap, ik zie nog net een driftig gebaar van de dame met een niet mis te verstaan vingertje. Het mannetje reageert met een “Oh my god” en neemt vluchtig afscheid.
Terwijl wij nog wat nagenieten van het gesprek, rommelt het in het Zweeds in de Knaus. Hij zit voor en zij zit achter. Ik versta er geen woord van, maar ze zijn het niet eens met elkaar.
En wij hadden nog zoveel te bespreken…………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten