Als het laatste warme water zich via mijn benen en voeten een weg zoekt naar het doucheputje en ik de handdoek van de radiator afpak besef ik ineens dat het wel heel dichtbij is. Vertrekken, vandaag, vakantie.
Ik kleed me aan en trek de gordijnen open. Ik zie dat de regen kleine kringetjes in de vijver maakt. Het regen licht. Het is tijd om te gaan.
De laatste attributen worden in de caravan en auto gelegd. Het huis is leeg en opgeruimd. De lampen uit, de stekkers uit de Tv. Ik vind dat je je huis zo moet achter laten zoals je het na de vakantie weer wilt aantreffen. Enigszins weemoedig draai ik de deur op slot. Tot over 18 dagen.
De caravan voelt zwaar met fietsen, water, gas en kleding. We zijn er klaar voor. Het gevoel om eindelijk te vertrekken werkt bevrijdend. Na een druk weekend op de club, tussen alle voorbereidingen door, gaan we echt vandaag. Naar Zweden, via Duitsland en Denemarken.
We zijn vroeg dit jaar, zo voelt het ook. Door een samenloop van omstandigheden vertrekken we een week voor de regio Noord uit.
Al snel belanden we in wegwerkzaamheden, een half uur vertraging. Vanaf dan gaat het goed. We passeren Bremen zonder file. Net als Hamburg.
Plotseling besef ik dat we 160 kilometer kunnen besparen door toch de boot te nemen. We overleggen kort even. De stemming valt uit in het voordeel van Scandlines. We koersen op Puttgarden.
Achteraf blijkt dit geen voordelige keuze, niet in tijd en niet in geld. Wel in rust en comfort. Het is druk bij de boot. We wachten ruim anderhalf uur. We genieten aan dek van de zon en de wind.
Uiteindelijk begroet een bebaarde man ons op Heino’s camping in Tapppernoje, Denemarken.
Het zonnetje schijnt en het witbier smaakt prima. De eerste boeken rollen uit de kastjes. Ik pak J.J. Voskuil er weer bij, Binnen de huid. Intrigerend.
De koffie drinken we binnen. De zeewind is frisser dan verwacht.
Morgen nog 280 kilometer naar het shopping walhalla van Zweden. Hoef ik geen verhaaltje over te schrijven. Been there, done that!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten