Vrijdag, Alle kanten op.
Grote woorden niet? Over dat klimmen. Daar had ik echt goed over nagedacht. Hou dat even vast.
Vandaag is de dag dat Anna en Caine weer naar huis gaan. Op naar het volgende avontuur. Tenerife. Maar eerste met de trein naar huis.
Als we ze hebben weggebracht gaan we even boodschappen doen bij de M-preis en de Spar. Dan naar de camping en opeens ben ik er klaar voor en breng ik het gesprek op Adolari. Daar waar ik in het begin van de week zo enorm de mist ben ingegaan. Hoogtevrees. En ik had besloten dat ik er klaar mee was.
Maar een mens zit raar in elkaar.
Na de boodschappen komen we aan op de camping en ik neem Sven mee naar Adolari. Dit keer vreet ik me erdoorheen. Fysiek is het voor Renate echt niet te doen maar ik heb een kans. Ondanks dat ijzer in mijn arm.
Ik ga voorop. Ik zet door. Idioot steil, recht omhoog. Ik kom uiteindelijk bij de hangbrug. 3 draden die me scheiden van een gat van misschien wel 100 meter diep. Ik kijk omlaag en voel de angst diep van binnen. Niet.Meer.Doen! Vanaf nu fixeer ik mijn blik op de wand voor me. Ik wissel de carabieners blind aan de draad. En ik bereik de overkant.
Nog een paar meter omhoog en dan heb ik Adolari voltooid. Zwaar. Niet alleen mentaal. Maar ook fysiek. Mijn armen zijn uitgeput en trillen. Het zweet brand in mijn ogen. 100 hoogtemeters steil aan de wand. Soms een beugel als trappetje, vaak ook niet en moet je je eigen weg vinden. Met handen en voeten.
Dikke knuffel voor mijn begeleider. Sven is de hele tijd achter me geweest en weet me te motiveren en gerust te stellen. “Gaat goed onnie?”
Adventure off a lifetime. Super heftig. Maar gedaan en we doen hem nog een keer deze week. Wellicht zelfs de Henne met elkaar. Moet lukken.
Dat klimmen heeft nooit echt mijn interesse gehad. Maar Anna was bereid om er speciaal voor naar Oostenrijk te komen. Sven is fan en ook Caine heeft Adolarie 2 keer volbracht . Vol adrenaline. Dan moet je wat.
In de avond eten we wat brood, vlees en salade en gaan dan naar het concert in het dorp. Aan lange tafels kijken we naar de band en de entourage eromheen. Na een uurtje zijn de polka-klanken wel genoeg en gaan we naar de camping.
Nog een week in het prachtige Oostenrijk. Sven gaat zondag met zijn maatjes van de skischool canyoning in Reit im Winkel.
Wij zien wel waar we terecht komen…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten