Vakantie

Zaterdag, Nürnberg

Na een week vertraging, waarover ik hier niet verder ga uitweiden zijn we dan vertrokken naar Oostenrijk. Inderdaad, naar het zuiden, dus niet na Azelo op Oldenzaal maar rechts de afslag richting Enschede. 

Daarna wijst het zich vanzelf. 

We gaan naar Waidring en willen minimaal tot aan Wertheim komen vandaag. Als het voorspoedig gaat dan rijden we nog een stukje door.

Het is zwarte zaterdag in Europa.

En het gaat voorspoedig. Minimale opstoppingen en heel af en toe een beetje file maar het is lange tijd niet zo rustig geweest op weg naar wat normaal onze wintersport bestemming is. Bij Wertheim rijden we dus door om uiteindelijk in Nürnberg op een camping onder de rook van het voetbalstadion terecht te komen. Best druk hier maar de dame achter de receptie weet van wanten en om half 5 staan we op de plek. Even wat drinken en dan op zoek naar wat te eten.

Weten wij veel dat we bijna op de binnenplaats van het vroegere hoofdkantoor van de NSDAP (National Sozialistische Deutsche Arbeitspartei) staan. Deze plek bulkt van de historie. We lopen zo de archieven van de 2e wereldoorlog in. Heel indrukwekkend. Een stadion, een arena, oude kantoren. Waanzinnig groot allemaal.

We lopen ruim 2 uur te slenteren en te fotograferen en te lezen. Even langs de KFC voor een hapje eten en dan terug naar de camping.

Ondanks alles een goed begin van de vakantie. Morgen nog 275 kilometer naar Waidring.

Zondag, Waidring.

Ach, die zwarte zaterdag toch. Wat een mietje. In vergelijking met de zondag erna. Wat.een.f*cking.hel. Vanaf Munchen. De A99. Ost-umfahrung. Druk met vakantieverkeer in combinatie met altijd maar weer die baustellen. Tot München süd en tot Irschenberg en dan het laatste restje bij het Inntaldreieck. Drama.

Maar goed. Uiteindelijk komen we aan op Waidring. In alles een vrij bizar ervaring. Zonder sneeuw en ijs en kou. 

Manuela* verwelkomt ons hartelijke en Jasmin* zwaait vanaf de voordeur. We mogen een plekje uitzoeken. 251 wordt het. Zelfde als in de winter. Voortent ervoor. Thomas* fietst langs en sluit de stroom aan. Of ik ook gas wil….Lolbroek.

Na een kop koffie wandelen we naar de kneippanlage. Koud water waar je voor je gezondheid even door kunt lopen. Het water rolt zo vanaf de sneeuw rond je voeten. Na 30 seconden vriezen je voeten er vanaf. Pijn!

We vermaken ons een half uurtje en koelen lekker af. 

Om 6 uur een halve liter bier en een schnitzel aan het water op het terras van de camping. Een dikke knuffel van Jasmin en een hand van Harald*. Fijn dat ze ons zien zitten. 

Wederom bizar omdat we anders altijd binnen zitten met de sneeuw die om de wintertuin waait.

We zitten nog lang buiten. Anna en Caine zitten inmiddels in de trein en die komen morgen aan in St. Johann. 

Nu is, na een spannende, intens verdrietige en intensieve periode, de vakantie begonnen.

(*Tsja, die namen. We komen al een tijdje in Waidring, sinds 1984. Vergeef me. Harald is de baas van de camping. Jasmin is zijn vrouw. Thomas in zijn broer. Manuela is de dame van de receptie)