Kerst en de kater......

Had ik jullie al fijne Kerstdagen gewenst? Niet hier hè?

Een korte verhaaltje dan maar:

Dat je na het Kerstdiner roept: Nou, dat viel hartstikke mee! En dat er dan nog een dag te gaan is.

Niet de  meest briljante openingszin. Brei dat maar eens weer recht. En toch, toch waren de Kerstdagen gewoon goed. Gezellig!

Tuurlijk, veel te veel en te lang over nagedacht, briefjes gemaakt, briefjes aangepast, supermarkten en groothandels bezocht, de planning zoemt ook ’s nachts door je hoofd, planning weer aangepast……..

De reclame laat je geloven dat een Kerst zonder stress bestaat. Zal wel, maar de stress sluimert en komt pas aan de oppervlakte als het klaar is. Hij openbaart zich dan in de vorm van opluchting. Opluchting dat niks bedorven was en dat fabrikanten zich aan de afspraken op de verpakking hielden. Opluchting dat niemand de dis verlaat met een buikloop of kokneigingen. Opluchting dat er duimen worden opgestoken, dat de opmaak mooi was en de smaak goed. Opluchting omdat de rommel meevalt.

2^e Kerstdag was ook relaxed. Familie en dan de teppan yaki met z’n vieren. Het hele huis stinkt ernaar.

Toch onbedoeld dat gesprek over de sport en de rol die het heeft in ons leven.  Goed uitgekomen.  Trots! Morgen weer trainen, Anna en Sven, elke dag, je moet het maar kunnen! Maandag weer alle 4. Op naar het NK en alle andere avonturen.

 Oud en Nieuw…………en dan 2015. 2014 was in veel opzichten goed maar voor mij persoonlijk een dieptepunt. Wat ik ervan heb geleerd? Misschien ontdek ik dat in 2015.

Ik hoop dat jullie allemaal net zulke goede dagen hebben gehad als wij!

Allemaal een mooi uiteinde en een gezond begin met een matige kater!!

Reisverhaal 2

Ssst, stil eens, fluistert Anna. Wat dan, Vraag ik. Niks! Hoezo niks? Gewoon niks, stilte.

Ze heeft gelijk. Je hoort hier niks. Het is stil.

Onze kano glijdt door het water terwijl hij wordt meegevoerd door de stroming. Af en toe een peddel in het water om te sturen.

Vanmorgen zijn we 20 kilometer stroomopwaarts gebracht door de eigenaar van de camping. We varen nu op de Klaralven. De rivier kent zijn oorsprong in Noorwegen aan de voet van een stuwdam.

Met  onze reddingsvesten aan ziet het er wat koddig uit maar onderschat de rivier niet. Het peil staat 3(!) meter hoger dan normaal door de overvloedige regenval en de stroming is stevig.

Aan beide kanten worden we omringt door bossen en we hopen telkens dat een rendier of eland het nodig vindt om te drinken. Gebeurt niet….

Ineens spotten we een bever! We sturen de kano naar de kant en zijn te laat. Weg! Nog even speuren we de oever af. Niks… Ineens zijn er luchtbellen en een klein koppie boven water. Haha!

Zijn grote platte staart klapt op het water, we schrikken ons kapot en Ed verdwijnt weer in het donkere water. Beduusd van de gebeurtenis kijken we elkaar aan om in een daverende lach uit te barsten. Hij had ons goed te pakken.

Terug naar de stilte maar weer, sssssst!

Reisverhaal 1

De Sonfjallet.

Ik rij er graag 1700 kilometer voor. Met zijn allen, met de nodige tussenstops. Steeds dichter naar het doel. Hoe verder de vakantie verstrijkt, des te dichter bij we komen. De Sonfjallet in Zweden.

Een beschermd natuurgebied. Niet met Nederlandse regels omgeven maar wel met voldoende waarborgen dat het gebied blijft zoals het is.

Onderhand hebben we het gebied van 3 kanten bekeken. De indrukwekkende vlaktes, de enorme rotspartijen, de ongerepte natuur en altijd de spanning van mogelijke beren!

Dit natuurgebied herbergt de meest zuidelijk berenpopulatie van Europa.

Laat ik kort de routes beschrijven die naar de top leiden.

De eerste gaat stijl omhoog via een geul waarin vaak nog sneeuwresten liggen. De laatste meters naar de top voltrekken zich in een dichte mist. Dit is niet  de route om het meeste natuurschoon te zien en de route eindigt in een stenenlandschap.

De zuidelijke toegangsweg is wat glooiender. Onderlangs de meest steile gedeelten kijk je uit over onmetelijk vlaktes. Steeds turend in de verte in de hoop wild waar te nemen. Rendieren, berggeiten en beren……….

Tot slot de meest noordelijke opgang. Lastig bereikbaar per auto. Het onderscheid tussen de weg en de vegetatie is door het minimale gebruik vervaagd. De natuur wint altijd….. Eenmaal op de parkeerplaats steil omhoog tot boven de boomgrens. Hier laten we ook de muggen achter ons.

Het enige wat je dan nog te doen staat is nog 5 kilometer doorlopen, een berghut opzoeken en

in alle stilte genieten van het uitzicht.

Huilie huilie......

"Met kerst ben ik alleen " zong een bekende volkszanger ooit eens. Ik ben geen fan maar ik moet er vanavond soms aan denken.

Op pakjesavond ben ik alleen. Nou ja, alleen? Ik heb Duvel........haha.

De rest van het gezin zit in f*cking Brussel en ik zit heel trots thuis. Anna en Sven mogen allebei meedoen aan het Indoor Brussel en al doet de naam anders vermoeden, het is wel een toernooitje hoor! Vergelijkbaar met een Open toernooi qua deelnemersveld. Zag in de poule van Sven zelfs iemand uit Egypte.

Vorig jaar ben ik mee geweest en daar heb ik over geschreven op dit blog. Broeierige zaal met heel veel nationaliteiten, spanning, niet parkeren of tegen smeergeld, schapenkoppen aan de grill en een omslachtige espresso.....

Dit jaar mag ik overslaan. Ik maak de zuurkool voor zondag. Daarnaast maak ik het huis aan kant, heb ik sleuteldienst bij de sportschool (dat vind ik een hele eer!) en ga ik wellicht nog even naar de IIpsa om het NK judo voor teams onder de 18 te bekijken. Anna en Sven zijn namelijk niet de enige sporters in de familie die op hoog niveau meedoen. Koen maakt deel uit van een deelnemend team en hij verdiend support! Ook zo'n gast die samen met zijn broer, Jop, leeft voor een sport.

Mijn eigen vader en moeder zitten in Antwerpen en nemen de moeite om zaterdag naar Brussel te gaan om de kleinkinderen te aanschouwen. Lief van opa en oma!!

Ongetwijfeld volgt er nog een verslag uit de tweede hand op zondag of zo.

Voor nu.......slapen en morgen trainen!!

Mijn ribben.....

De zoveelste training dat ik thuis kom met pijn. Blauwe polsen zijn oké, een scheenbeen dat moet herstellen ook, net als een stijve heup. Maar nu word ik op mijn werk aangesproken op de manier waarop ik loop.

Dat komt zo. Een oude snowboard-blessure (ik weet zeker dat een aantal ribben zijn gebroken) is geactiveerd door een snelle duwtrap in mijn linker ribbenkast. En dat doet pijn. Ik laat me niet kennen en uiteindelijk hersteld het wel. En door, je weet zelluf…..

Die week erop, na een heerlijke, intensieve training zit ik vervolgens tjokvol adrenaline en daag ik mijn sparringpartner net iets te veel uit, als witte-bander. Dan kun je hem krijgen ook. Een stoot op mijn ribben en de lucht is eruit. Iets waar de kinderen me al over verteld hebben. GVD! Dat doet pijn….. Lachen natuurlijk maar er volgt een week waarbij je elk moment van de dag je spare-ribs voelt. Als dan de volgende les een tikje op dezelfde plek je belemmerd om door te trainen en de volgende dagen “diclofenac” je redding is dan gaat er iets niet goed.

Een “taekwondo-dipje” dus. Veroorzaakt door een combinatie van enthousiasme, misplaatste ambitie, gebrek aan ervaring en overcompensatie.

Een leerschool, dat is het. Een confrontatie met jezelf en wederom de conclusie dat ik niet/nooit het niveau zal bereiken van de kinderen of de gemiddelde zwarte-bander.

En misschien  doet dat nog wel het meeste pijn. Dat je de sport en de vereniging vindt, die bij je past, als je al 44 bent.

De kinderen vertrekken vrijdag naar  Halle om te vechten tijdens de Sachen-Anhalt Cup. Alleen!Mega spannend! 

En Renate en ik gaan zaterdag samen trainen. Warmlopen, opdrukken, buikspieren, intrappen, rekken, oefeningen en misschien wel sparren.

Als ik het blog nog eens nalees, kom ik tot de constatering dat ik nog niet heb geschreven over de 3 vrije trainingen die ik met Anna heb mogen doen op zaterdag. Da’s niet eerlijk. 

Ik heb geweldig veel plezier met haar gehad. Ze heeft een waanzinnig snelle dekking  en een groot bereik (hoofdtreffers!). Het belangrijkste is dat Anna je constant aanwijzingen geeft over details in je techniek en alles ziet. Met een glimlach………..

Taekwondo seems to be a way of live……….

Update zaterdag 22 november:

Anna wint haar eerste partij vrij makkelijk voortijdig op punten en staat dan in de finale. Die gaat helaas verloren in de laatste 10 seconden.
Sven wint zijn eerste partij op golden point van de finalist op de NRW. Zijn 2e partij verliest ie met 15-13. Schijnt dat ie de laatste hoofdtreffer niet krijgt toegekend......
Brons en Zilver gaan mee naar huis op een goed bezet toernooi. Anna stond in de -52. Een gewichtsklasse hoger. Ook daar weet ze zich dus staande te houden.

Papa en mama doden de tijd met uitslapen, training, boodschappen en een wandeling met de hond op Twickel. Het was een hele mooie zaterdag.

Gelukkig hebben we de foto's nog:

Een literaire poging van uw blogger

Hij was het zat. Al een tijdje. Verschillende teksten en oplossingen waren de revue gepasseerd. De een te slap, de andere te grof. Hij had collega’s gevraagd maar telkens bleken ook zij niet de oplossing te hebben. Het leek ook alsof ze het minder erg vonden. Alsof het erbij hoorde. Stel je voor!

Opeens was daar de ingeving. Op een onbewaakt moment zoals dat wel vaker gebeurde.

Hij kroop achter zijn laptop en met een boosaardige vreugde typte hij de letters op het scherm. Hij schrapte nog en vulde aan en uiteindelijk was ie tevreden. Een passend lettertype uitgezocht, de  puntgrootte aangepast en nog even overwogen of het vet gedrukt of cursief moest. Hij besloot dat dat niks toevoegde, stopte een geel velletje papier in de printer en met een vals genoegen selecteerde hij de print-optie.

Een insteekhoes en een rolletje plakband. Waar zijn die dingen als je ze werkelijk nodig hebt?

Opgewekt , met in de ene hand het velletje en in de andere hand de benodigdheden om het op te hangen, toog hij naar het toiletgebouw van zijn camping.

4 stukjes plakband werden afgescheurd en daar hing het, in al zijn glorie.

Dat zal ze leren, hij had in 1 klap afgerekend met al die viespeuken!

International Masters NRW 2014

Na het Ilyo Open als seizoensstart staat in het weekend van 11 en 12 oktober het International Masters in Bonn op het programma. Dit keer 2 deelnemers van de familie Reefman. Anna en Sven nemen allebei deel aan dit toernooi. Het wordt gespeeld in een hele mooie en toegankelijke zaal. De organisatie is Duits en het deelnemersveld is internationaal. Andorra is er, Engeland, Spanje, Griekenland, Frankrijk en zelfs een delegatie uit Afghanistan.

Anna en Sven zijn met de club mee. Ze vertrekken om half 3 vanaf de Kamperfoeliestraat richting Bonn. Wij gaan met de caravan en wachten even op Pascal die nog naar school moet. Om 4 uur vertrekken we en met de nodige vrijdag-files bij Oberhausen en Koln komen we aan bij de sporthal in Bonn rond 7 uur. De rest van de club is er dan ook nog. Iedereen is lekker op gewicht en dan vertrekken Renate en ik naar de camping in Oberpleis. 37 kilometer autobahn, ruim 20 minuten.

We krijgen een plekje op het camperveld en we vertrekken naar de MC Donalds. Daar hangen ze met de benen uit en zelfs Renate stelt voor om een andere optie te proberen. We vinden in het stadje een supermarkt die tot half 10 open is, scoren koud bier en curryworst en gaan eten in de caravan.

Op zaterdag vertrekken we rond 8 uur van de camping naar de hal. Rick is de eerste wedstrijd aan de beurt. Helaas verliest hij die. Dan is Luuk. Hij wint knap de eerste partij maar moet zijn meerdere erkennen in de 2^e tegenstander. Helaas nog geen medailles.

Dan Anna. Zij komt tegen een Duitse dame. Dit meisje vecht zoals de Duitsers voetballen. Op de counter en lekker afwachten. Een hele spannende partij waarbij Anna helaas aan het kortste eind trekt. Ze verliest  op het nippertje met 6-8. De Duitse wordt uiteindelijk derde. Jammer, had iets meer ingezeten maar je moet het ook allemaal maar doen. Trots op die kleine(!) Anna.

Dan Sven. Na het WK is dit weer het eerste toernooi. Ik ben zelf erg benieuwd hoe die kleine in zijn vel zit. Mentaal is toch vaak een sleutel tot succes  bij dit spelletje. Daarnaast zit Sven voor het eerst in de klasse tot 57 kilo. Een stapje hoger weer.

De eerste partij wint Sven met ruime cijfers. Dat geeft vertrouwen.

De 2^e partij gaat hard tegen hard. Een Duitse tegenstander die is gekomen om te vechten en te winnen. Na 3 rondes van 1,5 minuten staat het gelijk. Sven heeft een stevige trap op zijn borst gehad, wat tegenslagen in de jurering moeten incasseren en nu gaat het erom wie het eerst scoort! Dat is Sven. Hij staat hierdoor in de finale.

De finale gaat wederom tegen een Duitser. Sven heeft hier minder moeite mee en vecht de partij netjes en gecontroleerd uit. De wedstrijd eindigt in 8-3.

Sven wint hierdoor goud op het International Masters NRW. Dat is wederom iets om heel trots op te zijn.

Tot slot moet Jeronimo nog de mat op. Hij is wat klein en licht en moet tegen een jongen uit Andorra. 5 kilo zwaarder en een kop groter. Jeronimo laat zich echter niet intimideren en bij een stand van 10-9 in het voordeel van Andorra krijgt die jongen zijn laatste strafpunt door te vallen. Het is de 10^e en daarmee volgt diskwalificatie. Ook Jeronimo wint hierdoor goud. Dik verdient en hard voor gevochten.

Ik schud zelf de voorzitter van de Nederlandse bond nog even de hand. Hij vraagt waar Sven is en hoe hij het heeft gedaan. Sven krijg ook een hartelijke hand van hem. Ik heb Fred leren kennen op het WK en het is oprecht leuk om elkaar weer even te zien. Goed dat ie er is, iemand met een groot hart voor de sport.

De kinderen vertrekken richting hotel en wij gaan naar de camping. Even boodschappen doen en dan lekker cordon bleu met rösti. Het lijkt wel vakantie. Maar niet heus……….

Morgen zijn Pascal en Kaz aan de beurt en kunnen wij lekker relaxt kijken.

Update van zondag 12 oktober:

Kaz pakt in zijn eerste wedstrijd de winst maar strandt helaas in de 2e ronde.

Pascal wint de eerste wedstrijd moeizaam, maar hij wint wel! De 2e gaat wat makkelijker en dan staat Pascal in de halve finale. Deze gaat nipt verloren met 1 of 2 puntjes verschil. Pascal neemt brons mee naar huis. Een hele knappe prestatie.

Het seizoen is weer begonnen.........

Zondag was het weer zover. Het taekwondoseizoen is weer begonnen. Anna heeft haar eerste wedstrijden in Aarschot in Belgie. Het Open Ilyo.

We vertrekken op zondag om ongeveer half 8. De weging is van 11 tot 12 dus dat gaan we wel redden. Om 10 uur komen we aan in Aarschot. Het toernooi is dan nog niet begonnen. We begroeten Sven, die gisteren al is vertrokken met de rest van de begeleiders. Sven doet niet mee aan dit toernooi. Zijn seizoen start volgende week in Bonn.

En dan begint het lange wachten weer. Uiteindelijk is Anna aan de beurt. Een Belgische tegenstandster die ze in de 2e ronde voortijdig op punten verslaat. Mooi gedaan en goed voor het zelfvertrouwen.
Want......in de 2e ronde wacht Elita. De tegenstandsters waarvan ze vorig jaar 2 keer heeft verloren. Het is een Russisch meisje met een Belgisch paspoort. Een hele sterke tegenstandster.
De wedstrijd gaat redelijk gelijk op waarbij Anna eigenlijk de hele tijd voor staat. Dan wordt het 6-6 en uiteindelijk wint Anna met 8-6. Ze verslaat de Belgisch kampioene van 2012 en dit meisje heeft ook al een aantal Open toernooien gewonnen en op een EK voor junioren gestaan. Need I say more..... Anna heeft zich niet laten afleiden of intimideren en heeft haar spel kunnen spelen.
Dan nog de finale tegen Robin Didden. Deze gaat helaas, onnodig, verloren met 4-1. Anna raakt wat vermoeid en staat meer dan in de andere wedstrijden  "in de achteruit". Geeft niks, zilver is een hele mooie prestatie.

Nog even met de rest naar de MC Donalds bij Eindhoven en dan naar huis.

Volgend weekend Bonn, International Masters NRW. Renate en ik gaan in de relax-stand met de caravan. De kinderen gaan met de club in het hotel.

Weekend

USB sticks met de 4 albums in de auto, vaak de documentaire gezien en de concerten op Youtube. Elke keer geroepen dat ik een keer naar een concert wil en vrijdag was het zover. We gaan met z’n vieren naar De Jeugd van Tegenwoordig in Metropool, Hengelo.

Als we om half 9 in de zaal aanschuiven is het al gezellig druk. Even een biertje en wat cola scoren aan de bar en al vlot begint Bokuzan met het voorprogramma. Hiphop van Nederlandse bodem. Prima flow, lekkere mix en de tekst zal ook wel kloppen maar is wat onverstaanbaar. Een waardig voorprogramma. Nog even een biertje en dan om 10 uur gaan we los.

Bas Bron geeft aan en al snel schuiven Faberyeyo, Wiwa en Vjeze aan op het podium. We beginnen met Sexy Beesten gevolgd door Tante Lien. De hele set een geweldig feest. Springen en zingen tot je er bij neervalt. Na het laatste nummer, Sterrenstof, blijft het licht nog even uit. Ze komen terug!

Met Gekke Boys en tot slot, snoeihard De Formule. Wat een topavond.

Het is onderhand over half 12 en we gaan naar de auto. Pal voor Metropool geparkeerd. De luxe van burgerlijkheid.

Renate rijdt, Jupiler rules!!

Zaterdag uitslapen. Omdat we laat thuis waren gaat Sven bij uitzondering niet naar de selectietraining. Dat heeft niet zo veel zin als je niet fit bent.

Daarom kan ik om 12 uur met hem naar de vrije training. Iets waar ik al een tijdje naar uit kijk. Gewoon even met die topper in de sportzaal. Vrijdag hebben we al de voorpret gehad. We hebben bedacht wat we gaan doen. In ieder geval conditie, buikspieren, opdrukken, traptechnieken(ook dubbel) en sparren.

Wicher doet de zaal open en we lopen een beetje in. De spiegels in de zaal zijn confronterend(dat witte pak en dat rode hoofd).

Dan intrappen. Sven doet een dolleyo chagi en ik denk dat ie klaar is. Ik stap in en krijg zijn schoen vol in mijn gezicht. Waar kwam die vandaan? We lachen er heel hard om. Ik ben echt een beginneling.

Na het inlopen en intrappen even rekken. Dan pakken we een kussen en oefenen we verschillende traptechnieken, voorste been, achterste been, dubbel, hoog, laag en achterom. Sven grijnst de hele tijd en ik krijg waardevolle aanwijzingen van Wicher. Dat is leuk en gebeurt automatisch. Dat tekent de sfeer in de club! Uit de knie schoppen. Wicher ziet al snel het verschil tussen links en rechts. Ik weet het, links is echt slecht. Extra oefenen dus.

Dan conditie. 20 ap chagi’s, 10 dolleyo chagi’s voor elk been en dat 3 series. Keerl wat zweet’n.

Tot slot even sparren. Beschermers aan en kijken waar het schip strandt. Nou dat strandt al na 1,5 minuut. Sparren is geweldig zwaar maar zo leuk!

Typisch geval van een ervaring rijker en een illusie armer……Taekwondo is zo technisch, je moet aan zoveel dingen denken en daar heb je helemaal geen tijd voor.

Omkleden en dan naar huis. Volgende keer is Anna aan de beurt. Ik kijk er nu al naar uit.

Eten en dan in de voortuin.

De zondag gaat op aan het maken van tomatensoep en stoofpeertjes. Kippendijen op de BBQ en dan op tijd naar bed.

Het was een heel mooi weekend.

Spijt

Lang, heel lang getwijfeld. Uiteindelijk voor de zomervakantie de knoop doorgehakt. Ik ga ook taekwondo proberen. Uit de verslagen hebben jullie gelezen hoeveel plezier de kinderen eraan beleven en wat niet iedereen weet, Renate is ook al een paar jaar bezig!

Het vooruitzicht van een volle sporthal met klein en groot en de verplichte teaguks weerhielden me ervan.

Tot ik met Sven in de WK voorbereiding in Hengelo terecht kwam. Een groep van beperkte grootte, allemaal spelers van mijn leeftijd en lekker fanatiek. Ik ga het proberen!

Vorige week was de eerste training. Inlopen, warmtrappen, opdrukken, buikspieren, trappen en sparren. Ik was kapot.

Gisteren de 2^e training. Kleine groep en Pascal geeft les. Mijn nieuwe pak aan en de witte band omgeknoopt.  Wederom warmlopen, intrappen(en een schoen op mijn neus), rekken, traptechnieken en nog een half uurtje conditie.  Wederom helemaal naar de knoppen maar het is heerlijk.

Wat nu rest zijn blauwe plekken op de armen, spierpijn en spijt. Spijt dat ik niet eerder ben begonnen…….

Het grote Zweden topic!

De terugvlucht vanuit Baku ging minder snel dan gepland. Het slecht weer op Schiphol leidde ertoe dat onze vlucht vanuit Praag 6 uur was vertraagd. Nog mazzel dat we überhaupt in Amsterdam aankwamen. Verschillende vluchten waren gecanceld.

Pa en Ma, Renate en Anna en Joyce staan ons op te wachten. Fijn om weer in Nederland te zijn.

Eenmaal in Almelo pakken we de spullen uit en gaan we op tijd naar bed.

De dinsdag slapen we uit en dan begin ik de caravan in te pakken. Ik knoop de surfplank op het autodak en in de loop van de middag zijn we klaar om te vertrekken.

Uiteindelijk rijden we woensdag om 9 uur weg aan de Bornerbroeksestraat. Tot aan Hamburg loopt het erg soepel. Dan hebben we een uurtje file door wegwerkzaamheden en uiteindelijk komen we na 600 kilometer aan in Denemarken. Het laatste stuk was niet makkelijk. Ik kan mijn ogen niet openhouden. We stoppen om het uur. Zal het tijdsverschil wel zijn.

Eenmaal op de camping gaan we eten en lopen we even naar de zee. We slapen heerlijk in de caravan.

Donderdag komen we aan bij de Gekas in Ullared. De camping is druk maar niet vol. De winkel is dat wel. Zie eerdere verslagen om dit gekkenhuis te beschrijven. Ik kijk me elke keer weer de ogen uit.

De kinderen krijgen een nieuwe jas. We kopen wat sportkleding en nog wat andere dingen. Morgen gaan we nog een keer kijken. Blijft leuk hier.

Vrijdag is een Gekasdag. We bezoeken de winkels die eromheen liggen. Doen even wat boodschappen en dan steken we de barbecue aan.

Zaterdag vertrekken we naar Vetlanda. Dit keer geen spannende wandelingen en veel kilometers maar echt vakantie houden na een hele spannende periode van het WK.

Vetlanda is niet veranderd. De camping is voor 35% bezet en we vinden een mooi plekje aan het water. Het is warm vandaag. Ruim 35 graden. De surfplank gaat in het water en we gaan heerlijk zwemmen.

’s Morgens broodjes van de Lidl en verder niks. Beetje lezen en zwemmen.

De kinderen vergaat het heel goed op de surfplank, na dag 2 kunnen ze al overstag. Wat een geluk dat ze zo sterk zijn.

Als in de middag de wind toeneemt ga ik ook weer even het meer op, bijna naar de overkant. Hier had ik me bijna in verslikt. Mijn spieren werken niet mee en ik heb op de terugweg enorm zere armen en handen. Maar dat gaat lekker joh. Waarom is dat surfen eigenlijk “uit”geraakt? Dit moeten we vaker doen.

De dinsdag is het weer wat slechter, zoals voorspeld. We bezoeken Kleva Gruva, een oude kopermijn. Hier zijn we al eens eerder geweest toen de kinderen klein waren. Leuk om weer terug te zijn.

In de avond het hoogtepunt van de vakantie tot nu toe. We gaan naar het plaatselijke stadion voor de Speedway. Vetlanda tegen Vagarna. De caissière heet ons van harte welkom en we zoeken een plaatsje aan de kant. Iedereen heeft stoeltjes en een paraplu bij zich maar wij zijn groentjes in de speedway-wereld. Niet bij ons dus.

Ik maak een heleboel foto’s en we genieten van de races. Vetlanda wint dik na 16 heats van 4 rondes.

Na 2 uur gaan we nat en koud naar de caravan. Het regende een beetje. Dit was echt leuk om bij te zijn. Die kouwe Zweden zitten, kijken en af en toe is er applaus. Wel uitgedost in de plaatselijke clubkleuren maar niet echt uitbundig. Een luide hoorn is een uitzondering.

Er waren ongeveer 1500 toeschouwers vanavond. De campingbaas vertelde dat het weer ervoor zorgde dat het niet drukker was.

We hebben Vetlanda wel bekeken nu. Genoeg rust gehad. We vertrekken op donderdag naar Urshult, Mjolknabbens Camping.

Deze camping ligt middenin het merengebied Asnen van Smaland.

De camping ligt prachtig tussen de meren als we om 1300 uur aankomen. Het is hier wel druk. We vinden een plek op het nieuwe gedeelte van de camping en kijken uit over het meer.

Als alles staat gaan we even boodschappen doen en dan gaan we lekker zwemmen. Ook nu is het nog ruim 25 graden. Het weer kan niet op deze vakantie.

De vrijdag benutten we door een rondje Asnen te rijden. De dag begint wat regenachtig maar rond 11 uur komt de zon erbij en wordt het weer heerlijk.

We stoppen bij wat natuurreservaten en wandelen een klein stukje. Daarna naar een soort openlucht museum met een oude smidse en een zaagmolen. Beetje toeristisch allemaal.

Bij de plaatselijke supermarkt een broodje en wat drinken en dat eten we op aan het meer. Prachtige plek.

Dit is overigens een prachtig gebied. Centraal gelegen maar toch heb je het gevoel ver van de bewoonde wereld af te zijn. En overal water.

Eenmaal terug op de camping gaan we varen en zwemmen. Het is warm. We eten een flinke hamburger en brengen de avond lezend door.

De rest van de dagen verloopt soortgelijk. Het is mooi weer tot aan het moment dat we hier vertrekken. We gaan naar Malmo.

Eenmaal aangekomen krijgen we een plek die wat beschutter ligt dan anders. Dat komt goed uit omdat het nogal waait.

Als we de tent hebben opgezet pakken we de handdoeken en gaan we zwemmen in de Oresund.

Het water is heerlijk.

In de avond pakken we nog even de auto naar Trelleborg. Sven heeft hier al een aantal keer meegedaan aan het Trellebrog Open en in 2014 zelfs gewonnen! Ik wil graag de sporthal en het huisje even zelf bekijken.

Onderweg zien we aan de horizon een aantal flinke tornado´s ontstaan. Het blijken grote waterhozen boven zee te zijn. Ziet er spectaculair uit.

Bij de sporthal hebben we mazzel. Alles is open en toegankelijk. Sven en Renate verzorgen een korte rondleiding en daarna maken we nog een rondje Trelleborg.

De laatste dag in Malmo gaan we winkelen in Emporia. Een enorm, nieuw, winkelcentrum van een aantal verdiepingen. Daarna naar de Biltema en de Ikea waar we ook willen lunchen. Dat lukt helaas niet. De rij is langer dan we wachten kunnen.

Op de camping gaan we weer zwemmen. Het waait behoorlijk en het is best fris boven water.

Op woensdag vertrekken we naar Denemarken. Het plan is om op dezelfde camping te overnachten als de eerste nacht. Het waait verschrikkelijk hard. Dat is met name op de brug over de Grote Belt geen pretje. Aan het eind waait de spiegel zelfs stuk. Handjes aan het stuur.

Eenmaal over, in de buurt van de camping, krijgen we de nodige regen te verduren. Wissers op de hoogste stand! We besluiten om even door te rijden, met dit weer op de camping is ook niet wat.

We komen uiteindelijk uit op ongeveer 50 kilometer voor Flensburg op een camping die omgeven is door grindgaten. Deze zijn nu in gebruik als forelvijvers. Dat is leuk om te kijken. De vissen springen regelmatig boven water en hebben een behoorlijke grootte. Toch wordt er niet extreem veel gevangen. Vissen kost hier ongeveer 2,80 euro per uur. Geen geld toch.

Op donderdag vertrekken we naar Delmenhorst. We doen dus wat langer over te terugreis. Henig an. Het lange kilometers maken bewaren we weer voor volgend jaar.

Vaste volgorde, zwemmen, biertje, eten, schnitzel en dan lekker Rummikub en naar bed.

Morgen naar huis, nu al, helaas……

Tot slot,

Het was een heerlijke rustige vakantie met weinig activiteit. We hebben fantastisch weer gehad en hebben genoten van de rust die we zochten en vonden na een hele drukke en spannende periode.

En: Zweden is geweldig…..!!

Foto's staan onder een nieuw linkje.

Fightday 3

Tjsa, en dan een bericht dat je liever niet schrijft. Sven heeft zijn eerste wedstrijd verloren! Jammer maar geen schande.
Hij trof Jordanië. Een slimme, sterke jongen die in de eerste ronde al een paar hoofdtreffers uitdeelt. Sven kijkt dan tegen een achterstand aan van 6-11. De tweede ronde gaat wat gelijker op en eindigt in 6-13.
De eindstand wordt uiteindelijk 9-18 voor Jordanië.
En daarmee zit het toernooi erop......

Thijs en Sven praten doen de nabespreking en ik heb even een momentje voor mezelf......

Een dikke knuffel en wat gefluister in zijn oor als ik hem weer zie. Geen tranen bij Sven! Een overwinning op zich.

We kijken nog wat partijen in de poule van Sven. Ook zien we zijn tegenstander van de afgelopen Open toernooien nog. Jannick Arping verliest in de klasse -57 ook zijn eerste gevecht, voortijdig, op punten.
Een andere bekende van Sven, Antoinne Dupont treft hetzelfde lot. Schrale troost.

Uiteraard balen we hiervan maar er zijn ook veel positieve kanten. We hebben een tot nu toe geweldige week gehad. Sven heeft zich heel zelfstandig gered en uiteindelijk stond ie er wel. Ik weet zeker dat dit een mooie stap in zijn taekwondo-carrière is. Omgaan met teleurstellingen hoort er ook bij.

In de wetenschap dat dit niet zijn laatste WK(!) is geweest, nemen we maandag afscheid van Baku.
We gaan dan een aantal weken genieten van een rustige vakantie. Zal wel afkicken worden na deze intensieve periode.

Ik weet niet wanneer het volgende verhaaltje komt. Nogmaals, eerst vakantie en dan zien we wel verder.

Tot slot: Iedereen heel erg bedankt voor de aanmoedigingen, app-jes, FB berichten, kaartjes enz. Geweldig.
Alle spelers van de sportschool bedankt voor de ondersteuning. Mooie club zijn jullie!

Dank ook aan Fred, Manni, Ahmed en Raushen voor de mooie week die jullie Sven (en mij) hebben bezorgt.

Speciale dank natuurlijk voor fysio Kyra, sparringspartners Pascal en Joyce en natuurlijk coach/trainer Thijs voor de voorbereiding en de mooie week.

Op naar de volgende!!

Fightday 2

Vandaag mag Raushen de mat op. De eerste partij tegen Canada. Raushen maakt in de eerste rond 3 snelle hoofdtreffers en staat aan het eind van de eerste ronde met 12-0 voor.
Als hij vervolgens de partij gecontroleerd uitspeelt, stop de scheidsrechter de partij bij 13-1. Het is dan 12 punten verschil.

De 2e partij gaat tegen Servië. Dit gaat gelijk op. Na een achterstand van 0-3 staat het aan het eind van de eerste rond 4-6 in het voordeel van Servië. Ronde 2 eindigt met 7-7 en in de derde rond trekt hij de partij overtuigend naar zich toe. Eindstand 22-10

Op dat moment vertrekken Sven en ik naar het hotel. De volgende wedstrijd is pas na de pauze rond een uur of 4.
We drinken even koffie en thee op de kamer en volgen de wedstrijden live op www.ma-regonline.com. Dat kan morgen ook.
Sven zal rond 7.00 / 7.30 uur Nederlandse tijd zijn eerste partij tegen Jordanië moeten.

Raushen moet vervolgens tegen Oekraïne. Hij verliest deze partij met 11-7. Hij hoort hiermee bij de laatste 16 van de wereld.

Onderwijl is Thijs terug in het hotel en gaan we eten.
Ik heb wederom boodschappen gedaan en ga nu de tas inpakken voor morgen.
Ik heb in de zal geen internet en we zijn ws. laat terug in het hotel. Ik kan niet garanderen dat er morgen een verslag is. Dat komt dan later.

Jullie weten waar de uitslagen te vinden zijn.

Fightday 1!

Vanmorgen met de taxi naar de sporthal gereden.
Prima chauffeur, wel een beetje humeurig en toen hij ons voor de derde keer een gebouw aanwees, met de vraag: moeten jullie daar zijn? begonnen we wat onrustig te worden. Gelukkig stonden we toen net voor de sporthal dus aangekomen!
Ahmed Baris moet vandaag de mat op. De eerste partij tegen India is heel spannend. Ahmed staat lang achter met 5-1. In de laatste 30 seconden van de laatste ronde komt hij terug naar 5-5 en in de laatste 10 seconden scoort hij 6-5. Eerste wedstrijd gewonnen!

De tweede partij gaat tegen Saudi Arabie. Een boomlange kerel staat tegenover hem. Ahmed komt met 1-0 achter maar daarna gaat het heel goed en trek hij de wedstrijd naar zich toe met 15-7 als eindstand.

Ondertussen gaat Rauschen wegen. Hij heeft nog 500 gram over en gaat direct aan de lunch.

De volgende tegenstander is Korea. Ahmed krijgt een vroege hoofdtreffer tegen en daarna een eigen hoofdtreffer die niet wordt toegekend. De eerste ronde eindigt met 9-1. De uiteindelijke eindstand is 17-4.
De Koreaan was beter.

Voor de volledige uitslagen nogmaals: www.ma-regonline.com

De hal waar in gespeeld wordt, is spikspinter nieuw en is gebouwd voor de European Games van 2015. Hier zal taekwondo ook op het programma staan. Een hele mooie zaal met een trainingsgedeelte en aan de andere kant 5 velden. Bovenin grote led-schermen en 8 tv camera's. Ik hoorde van Sven dat veld 1 hier live op de tv is. Zender weet ik niet.

In de middag reizen we per bus terug naar het hotel. De jongens gaan trainen met Thijs en om 16.00 neem ik het stokje van ze over. Ik loop een stuk op de loopband en dan met Thijs aan de gewichten. Lekker hoor.

Om 18.00 uur eten en dan nog even boodschappen doen.

Verslag is nu af en ik kruip op bed met een boek..

Tot morgen!

Voor Anna

Lieve Anna,

Vandaag in 1998 ben je geboren, je wordt vandaag 16 jaar. Helaas kunnen Sven en ik daar niet bij zijn. Soms sta je als papa of mama voor keuzes die je niet kunt maken. Weet je nog, dit jaar op het NK toen jij in de halve finale stond en Sven de finale vocht. Waar moet je dan kijken?

16 jaar en al een hele dame. Je hebt al een mooie maatschappelijke carrière; helpen bij de kleuters, stage op het kinderdagverblijf, gevraagd voor de jeugdcommissie Achilles enz. Op school gaat het ook goed. Alleen dit jaar even een kleine vertraging.

Ook in de sport ben je succesvol, medailles en podiumplaatsen bij het springen, turnen en de taekwondo. Derde op je debuut NK!

En weet je, dat is allemaal onbelangrijk.

Er gaat letterlijk geen dag voorbij dat je niet in huis staat te dansen, dat we samen heel hard lachen om hele domme dingen en hele slechte grappen, dat je staat te zingen of dat je weer eens iets vergeet. Waar we dan ook weer om lachen. Meer is niet nodig!

Dat feestje halen we wel in maar blijf zoals je bent.

Veel plezier met mama op de fotoshoot en de High Tea. We houden van je!!

Liefs Papa en Sven

Dag 3

Gisteren weer heel laat in slaap gevallen. Ik kan nog niet wennen aan de nieuwe tijd. Na het ontbijt gaat Manni met Ahmed naar de weging en Thijs gaat met de andere 2 jongens trainen.

Ik pak nog even een uurtje slaap. De spierpijn valt mee.

Om 1300 uur lunchen we op mijn kamer en de middag is vrij. De jongens moeten rusten. Het gewicht van Ahmed is oke.

Ik kleed me om en loop de stad in. Ik kan de zee zien dus hoever kan dat nou zijn. Ik stap het hotel uit en krijg direct de zon op mijn hoofd. Zo, wat is het warm buiten.

Ik loop langs de boulevard met 7 rijstroken en het blijkt toch nog een heel eind te zijn. Uiteindelijk bereik ik de boulevard aan de Kaspische zee. Verderop staat de 1 na hoogste vlaggenmast ter wereld. Ik ga echter niet verder. De zon en de training van gisteren beginnen hun tol te eisen. Ik dwaal nog even door de oude, ommuurde stad en loop dan weer richting het hotel.

Halverwege kom ik in een modern gedeelte waar een MC Donalds zit en een KFC. Even met de handen in de fontein. Het is rond de 38 graden!

Gelukkig heb ik een pet en water bij me. Wat blijkt, ik heb de heenweg constant naar beneden gelopen. En nu moet ik omhoog. Een richtingaanwijzer verteld me dat het hotel 5 kilometer verderop ligt. Ruim 10 kilometer gelopen dus. Ik ben wel een beetje moe…….(nie piep’n!)

Eenmaal terug in het hotel lekker de trainingsbroek aan en een koud flesje water. Om 1800 uur gaan we eten.

Na het eten heb ik boodschappen gedaan voor de lunch van morgen. Zelfde recept: bananen, brood, kaas, nectarines en vleeswaren.

Morgen moet Ahmed  de mat op. Dan begint het toernooi echt!

Op de pagina foto's is een nieuw linkje toegevoegd met......inderdaad foto's......

Vervolg verslag Baku

We brengen een groot deel van de dag door in het hotel. Thijs, Manni en Fred zijn naar de meeting van de WTF. Ik heb een beetje oppasdienst. Eerst ga ik naar de supermarkt om lunch te scoren voor de jongens. De boodschappenlijst van Thijs bestaat uit brood, bananen, appels en beleg. Ik koop wat plastic bordjes en messen voor de lunch. Bij de groente afdeling raak ik in gesprek met de groenteboer. Nou ja, gesprek; ik spreek geen Russisch en hij geen Engels. We constateren dat Frans wel gaat en hij vraagt uit welk land ik kom. Nederland. Aha, Arjen Robben! Robin van Persie en Wesley Snijder! We worden vrienden voor het leven. Helemaal als ik hem erop wijs dat hij een oranje polo met het logo van de supermarkt draagt. Appels worden ingepakt en bananen en hij wijst me het brood en de rest van het beleg. Wat kipfilet, edammer kaas(!) en  salami. Overigens is hier ook gewoon Jagermeister en Malibu te koop!

Eenmaal terug in het hotel lunch ik met de spelers, Ahmed, Rauchen en Sven. Niet te veel want die gasten zijn allemaal krap aan het gewicht. Ik vertrek weer naar mijn eigen kamer want ze moeten rusten. Ze komen nog even mijn kamer bekijken. 2 kamers en 2 balkons!......

Sven komt later nog even langs in mijn “suite”en we drinken een kopje thee voor de gezelligheid. Earl grey that is……..

Inmiddels is de Davinci Code van Dan Brown uit op de e-reader.

 Om 17.45 bericht van Thijs dat ze terug zijn van de loting en de meeting en dat we gaan eten. Sven treft in de voorwedstrijd Jordanië en daarna, bij winst, Oekraïne.

 Na het eten gaan de jongens naar de kamer om te slapen en ik heb met Thijs, Manni en Fred afgesproken om te trainen in de fitnessruimte van het hotel.

Ik ben te vroeg en krijg een rondleiding door de faciliteiten van weer een nieuwe vriend . Een bubbelbad, sauna, massage en de fitnessruimte zelf. Ik besluit vast te beginnen en loop 10 minuten op 10 km. per uur. Gaat erg lekker. Ik heb lang niet gelopen en ben bang voor mijn knie maar het gaat boven verwachting.

Dan komt de rest en na nog eens 10 minuten lopen moeten de gewichten er aan te pas komen. Niet voor mij. Hier ga ik pijn van  krijgen morgen! Buikspieren, biceps en schouders. Ik sluit de training af met fietsen om de rommel er een beetje uit te draaien.

Ik loop nog even naar de supermarkt voor 12 flesjes water en ga douchen. Dan naar bed.

Morgen staat de eerste weging op het programma. Het toernooi staat op de rand van beginnen en dat is spannend.

De spelers gaan morgen wegen of trainen en ik denk dat ik morgen even de stad in loop. Lang genoeg van een afstand bekeken. Nu moet ik het zien!

Het is hier rond de 30 graden met een heerlijke Kaspische Zeewind.

In hou jullie op de hoogte!

Foto's Baku

De eerste foto'vanuit Baku. Vanaf mijn Balkon.

Eerste dagen Baku

Op maandagmorgen half 5 staat Pa voor de deur om ons naar Schiphol te brengen. Eerst halen we Thijs op en dan arriveren we al om half 7 op het vliegveld. De rest van het team komt om 7 uur en dan checken we in. Even wat gedoe om de bagage. Onze ticket van Praag naar Baku is nog niet geautoriseerd en men wil de bagage niet doorsturen. Uiteindelijk lukt het allemaal.

De vlucht verloopt heel voorspoedig en we komen aan in Praag. Hier halen we onze boarding-passes voor Baku en we checken direct in. Precies op tijd vertrekken we.

We vliegen een groot gedeelte over de Zwarte Zee. Dit duurt lang. Ook Sven doet nog even de ogen dicht. Dan over Georgie en Armenie naar Azerbaijan. Ik zie door het raampje hoge bergen in een droog en kaal landschap. Boven de Kaspische zee verschijnt Baku. Een hele grote stad. Van boven is de 1 na hoogste vlaggenmast ter wereld te zien en de Flaming Towers.

Ons hotel ligt op 15 min lopen van de binnenstad maar ik betwijfel of er tijd is om dit te bekijken. Het schema van wegen, trainen en spelen is druk.

Op Heydar Aliyev Airport worden we opgewacht door een official die ons een busje aanwijst. Een snelle rit brengt ons bij het hotel. Beetje te snel, Schumacher had de raceschoenen aan!

Inchecken en dan snel nog even naar het buffet. Het is inmiddels half 11 hier in Baku. De spelers, Rouschen, Ahmed en Sven gaan naar bed en Thijs Manni en ik halen nog even wat water bij de supermarkt.

We spreken af om om 10 uur te ontbijten.

Mijn lichaam is nog niet gewend aan de tijd en wil niet slapen. Ik lees nog even en uiteindelijk val ik in slaap in mijn veel te grote kamer. Ik heb een upgrade gehad naar een suite, 2 kamers , een zitje, 2 tv’s en 2 badkamers. Heerlijk schoon en degelijk.

Als ik om half 2 nog even uit het raam kijk zie ik dat er door een aantal mensen nog even wordt gewerkt aan een grote lichtreclame op straat. De stad kent geen nacht hier. Ook op straat is het nog heel druk.

Vandaag een heerlijk ontbijt gehad met veel vers fruit, brood, veel beleg enz. Fantastisch. Zelfs goede koffie.

Vanmorgen werd plotseling de hele boulevard afgezet. Politie auto’s, en opeens een colonne van wel 30 donkere jeeps en 1 grote Mercedes. De president moest erlangs. Leuk om te zien.

Thijs en Manni gaan trainen met de spelers. De voorzitter gaat het team aanmelden.

Ik boodschappen doen voor de lunch met de spelers. De coaches en de voorzitter gaan naar de meeting van de teams.

De middag brengen we door in het hotel waar ik even dit verslag typ.

Vandaag een rustige dag maar de spanning neemt toe. Morgen de eerste weging. De stemming is goed. De spelers liggen bij elkaar op de kamer en de coaches zijn ervaren. Beide hebben al meerdere WK´s en EK´s meegemaakt. Ook als speler, en ze hebben beiden medailles gehaald.

Tijd voor die kleine mannen om in hun voetsporen te treden.

Ik hou jullie op de hoogte!

Wereld Kampioenschap Taekwondo Cadetten

Sven heeft een goed sportjaar achter de rug. Nadat hij in januari Nederlands Kampioen is geworden is hij door de Nederlandse Taekwondobond geselecteerd voor de nationale selectie. Elke zaterdag traint hij hiervoor in Leusden bij Sportcentrum Theo Meijer. Eerst heel spannend maar hij heeft nu zijn plek daar gevonden.

In februari pakt hij goud in Trelleborg op het Swedisch Open. Tot slot een zwaar bevochten zilveren medaille op het Belgisch Open.

Die resultaten leiden ertoe dat hij zich heeft gekwalificeerd voor het Wereld Kampioenschap Cadetten. Dat wordt dit jaar voor het eerst gehouden in Baku, Azerbaijan.

Samen met 2 andere spelers en 2 trainers reist hij op 21 juli af naar Azerbaijan. Ik mag mee van Renate! We vonden hem nog wat jong om alleen op stap te gaan.

Dan begint het circus dus. Visum, vlucht, hotel enz. Toevallig vandaag een telefoontje van de ambassade in Den Haag dat het visum klaar ligt. Just in time!
Dit wordt voor Sven allemaal geregeld door de bond maar ik moet er even zelf achteraan. Sven moet wel een nieuw pak, nieuwe beschermers en nog wat kleine dingetjes.

We zitten nu een aantal dagen voor vertrek en Sven heeft zijn hele zomervakantie tot nu toe besteed aan trainen. Hij wordt bijgestaan door sparringpartners Joyce van Baaren en Pascal Niks. Kyra Heinz begeleid hem als fysiotherapeut en Thijs Oude Luttikhuis traint en coach hem elke dag. Nu al zijn we deze mensen dank verschuldigd. Het programma is intensief maar leuk. Elke dag in de sportschool en het gaat hard. Sven gaat mooi vooruit in kracht en snelheid. Ook zijn conditie wordt stevig op de proef gesteld.

Ik zal jullie via dit blog proberen op de hoogte te houden. Zoals het er nu naar uit ziet zit hij met 38 jongens in de poule. Het is een knock-out systeem. Zijn speeldag is zaterdag 26 juli.

Poule-indeling en resultaten zijn te vinden op www.ma-regonline.com

Denken jullie ook nog aan Anna? Zij wordt op 24 juli 16 jaar! En wij(Sven en ik) zijn er niet………….

En als we terug zijn hebben we nog een vakantie voor de boeg. Sweden it is……..Rust en ruimte om met zijn vieren te ontspannen na een spannende periode.

Ik hou jullie op de hoogte.

PS. De boot ligt al een tijdje stil. Eerste andere dingen. Daarnaast herstel ik langzaam, maar zeker.

Korte up-date van een succesvol dagje.

Succesvol dagje gisteren.
Sven deed mee aan het clubtoernooi stijl bij de vereniging. Na drie keer deelnemen wint hij eindelijk goud. Mooi strak gelopen!
Anna heeft clubkampioenschappen van turnen. In de ochtend de gewone gym en 's middags springen.
In de ochtend wint zij ook goud(!) en in de middag wordt ze derde in een zware poule waarin ook meisjes uit de selectie deelnemen. Goed gedaan.

Met mij gaat het wat beter. Ik begin binnenkort weer met werken. Daar ben ik blij mee.
Ik heb ook de laatste tijd wat aan de boot kunnen doen. Elke keer kleine overzichtelijke klusjes met een kop en een staart.  Dit resulteert erin dat ik zover was dat de boot gedraaid kan worden.

Het gewicht is moeilijk in te schatten en ook de sterkte. De boot wordt in spanbanden gehangen en met vereende krachten draaien we de boot.

Hierbij wat foto's van de voortgang. Ik ben er blij mee.

Tsja....

De batterij is dus leeg, en het reservetankje ook. Ik heb een burn-out. Ik ben ziek thuis en onder behandeling. Het sluimerde al een tijdje. Heel veel woorden wil ik er niet aan vuil maken, behalve dat ik soms ontzettende k*tdagen meemaak, ontzettend slecht slaap en een behoorlijk schuldgevoel heb opgebouwd naar mijn omgeving en vooral mijn collega’s. 

Ik moet vooral zorgen dat ik weer energie opbouw. Veel bewegen, dingen doen die ik leuk vind en voldoende ontspanning. En dat is nog een hele opgave.

Dit is ook de reden dat ik al een tijdje niet geblogd heb.

Ik sport elke dag, fietsen of hardlopen maar wel op een laag tempo. Het mag geen wedstrijd zijn. Daarnaast probeer ik af en toe wat aan de boot te doen. Ik ben met de kiel bezig geweest. Een mooi compact onderdeeltje dat niet te veel vraagt.

De eerste onderplaat paste niet mooi. Dit was 1 van de eerste zaagstukken die ik heb gemaakt. Die heb ik dus weer verwijderd en een nieuwe gemaakt. De kiel moet perfect aansluiten met de romp om een mooie en stevige verlijming mogelijk te maken. Dat is mooi gelukt. De kiel past prachtig in de lijn van de boot en ik ben er heel tevreden over. De bodemplaat moet nog wel verlijmd worden. Dat doe ik deze week wel een keer. Daarna de montage en dan de buitenkant glad maken. Op termijn kan dan de boot gedraaid worden en kan de binnenkant afgewerkt worden.

Ik hoop dat ik dan weer aan het werk ben.

Sven zit het hele weekend in Eindhoven met de taekwondo. Het Open Nederlands Kampioenschap. Een G2 toernooi met een hele zware bezetting. De deelnemers komen uit Somalië, Servië, Amerika, Frankrijk enz. Op het moment dat ik dit schrijf heeft ie zijn eerste wedstrijd verloren met 7-4. Van deze Duitser heeft ie in Trelleborg de finale gewonnen. Hij heeft de hele wedstrijd voorgestaan en krijgt in de laatste seconde een hoofdtreffer. Ontzettend jammer. Anna en Renate zitten ook in Eindhoven vandaag. Ik ben thuis……energieniveau……

In de wetenschap dat het weer goed komt……

Hierbij nog wat plaatjes:

Sport en van die dingen......

Daar zit je dan op de zondagavond. Een hele drukke week achter de rug op het werk en een weekend alleen, eigenlijk niet wetend wat je daarmee aanmoet.

Laat ik eens bij het begin beginnen.

Ik heb me deze week aangemeld voor de opleiding Sportmasseur. Al een tijdje speelt door mijn hoofd de vraag hoe ik een beetje betrokken kan blijven bij de kinderen en hun sport. Ik kan natuurlijk gewoon gaan kijken maar dat is weer eens niet genoeg.

Daarnaast leeft er toch nog de wens om ooit eens wat voor mezelf te gaan doen. Na wat oriëntatie op het internet word ik steeds enthousiaster en hak ik de knoop door. Direct leuk contact met de docent en dan gaat het heel snel, boek bestelt, lesrooster binnen en ook de rekening. 18 februari gaat het beginnen. Ik geniet van alle reacties op Facebook. Volgens mij is er geen gebrek aan proefpersonen.

Vrijdagochtend vroeg breng ik Sven en Renate weg naar de sportschool, ze vertrekken naar Zweden voor het Open Swedish. Een WTF G1 toernooi waar Sven vorig jaar 1 wedstrijd wist te winnen.

Om kwart over 4 zijn ze over en kan Sven gaan wegen. Hij is 100 gram te zwaar maar na het plassen  is het in orde. Dan gaan ze eten en vroeg naar bed.

Ik breng tussen de bedrijven door Anna naar Rijssen, zij gaat op kamp mee als leiding. Jaja, kleine meisjes worden groot. Als ik om 6 uur van het werk naar huis rij haal ik een pizza en met een koud biertje in de serre geniet ik van de rust. Vreemd, die stilte om me heen.

Ik ga vroeg naar bed en slaap als een roos. Om half 10 word ik wakker en ga ik uit bed. Ik maak het huis aan kant en rij naar de Aldi voor een nieuwe weegschaal. In de middag leg ik nog wat parket op de overloop en pak ik op zolder een kamertje leeg. Ik zal toch een plekje moeten hebben om te oefenen voor de massageopleiding.

Gek genoeg ben ik niet zenuwachtig voor Sven. Niks te verliezen. Rond 5 uur komt het bericht dat ie de eerste wedstrijd heeft gewonnen. 9 in de poule en nu al naar de halve finale. Ik begin nu heel onrustig te worden. Ik heb app contact met Renate maar verder is er niemand om het mee te delen.

Uiteindelijk komt het bericht dat Sven ook de finale wint en hij als eerste eindigt op een WTF geclassificeerd G1 toernooi. Dat is wel even een dingetje!

We bellen in de avond en hij is de koning te rijk. Geweldige prestatie. De beker is het mooist, geloof ik.

Anna sms’t regelmatig hoe het is met Sven. Dat is erg leuk. Bij gebrek aan wifi vraagt Renate om het  op Facebook te zetten. Ook al die reacties zijn super gaaf.

Ik kom zaterdagavond maar slecht in slaap. Uiteindelijk wordt het vanzelf zondag en ga ik koffie drinken bij pa en ma. ’s Middags naar de verjaardag en dan snel Anna ophalen uit Rijssen.

Die heeft een hele leuke tijd gehad met 75 kleine Achilles leden om haar heen. Op weg terug verteld ze enthousiast over het weekend. Ze springt onder de douche en daarna aan de ipad en de whatts-app.

We eten een broodje hamburger en dan maakt ze de spullen voor school klaar.

In de tussentijd maak ik gehaktballen, rundvlees en kip-kerrie voor deze week.

Ook Reshmie Oogink haalt goud in Trelleborg. De overige deelnemers zijn de volgende keer weer succesvol!

Het weekend zit er bijna op. Lang naar uitgekeken en een mooi einde.

En nee, niet aan de boot gewerkt. Het is me gewoon te koud in de garage en ik heb mijn hoofd er niet naar staan. Ik ga wel regelmatig kijken in de garage. Het is echt een mooi ding. De klus die er ligt is dat hij helemaal geschuurd moet worden en daarna nog een keer in de epoxy. Dan de spanten vast zetten en omkeren.

Aj ma tied van leev’n hebt…………….

Foto's toegevoegd

Ik heb onder de pagina "Foto's" een linkje toegevoegd met alle door mij gemaakte foto's van het NK.
Liefhebbers zijn vrij om deze foto's te downloaden en te gebruiken. Wil je een hogere resolutie dan stuur je me even een mailtje.

Voor iedereen die zich zondagavond verveeld.......

Dus........ het NK gevierd en de draad weer opgepakt. Hoogste tijd voor een verhaaltje.
De afgelopen 2 weken blijven in het teken staan van de sport.

De kinderen hebben het normale trainingsschema weer. De voorbereiding is gericht op Diest(Keumgang) en Trelleborg (Open Swedish). Anna neemt deel in Diest en Sven gaat naar Zweden.

Ondertussen heeft Sven een uitnodiging van de Nederlands Taekwondo Bond gekregen om een aantal keer mee te trainen met de Nederlandse selectie. Daar is hij heel blij mee en op de club wordt ie uitgebreid gefeliciteerd. Dik verdiend. De training vindt plaats in Leusden bij Amersfoort dus de economie vaart er weer wel bij. Kilometers vreten. 

Vrijdag 31 januari ga ik met Sven nog even na de training naar de sportverkiezing in de Iispa. Reshmie en haar broer, Michael, zijn allebei genomineerd en winnen ook nog eens. Ze zijn sportvrouw en -man van het jaar in Almelo. Mooie waardering voor alle energie die ze er beiden in steken. Snel even feliciteren want het is al half tien. Morgen moeten we naar Leusden.

Anna ligt dan al in bed. Zij heeft morgen een toernooi in Diest, België waar ze met Renate naartoe gaat. Ze gaan bij Thijs in de auto.

Ze vertrekken al om 5.30 uur. Sven en ik pakken nog een paar uur slaap en gaan dan richting Leusden.

We zijn mooi op tijd, het is 100 kilometer. We worden ontvangen door de bondscoach die ons de zaal laat zien en iets verteld over wat ze gaan doen vandaag. Hij verteld ook dat het hele sportcentrum ter beschikking staat aan de sporters inclusief apparatuur, fysiotherapie enz. Klinkt goed.

Sven gaat omkleden en dan begint om 10 uur de training. Eerst een voorzichtige warming-up en dan wordt het tempo snel opgevoerd met allerhande oefeningen.

Ik zit in de kantine met een kopje koffie. Het is druk in het sportcentrum. Er is hier van alles te doen. Tennis, fitness, judo, taekwondo, spinning enz. Heel veel mensen vullen de zaterdag ochtend in met sport. Ik neem volgende keer de hardloop spullen mee. Vandaag typ ik alvast aan dit verslag op de Ipad en heb ik een boek bij me. 

Af en toe loop ik even naar de zaal om te kijken. De coach legt een wedstrijdsituatie uit en vervolgens een oefening om dit te simuleren. Sven kijkt met een glimlach mijn kant op. Ik ben benieuwd wat hij ervan vindt.

Om half twaalf gaan de pantsers en de bescherming aan en wordt er gespard.

Om 5 over 12 wordt er opgeruimd en gaat Sven zich omkleden. Bij het verlaten van de zaal kletsen we nog even met de coach en we spreken af dat we 15 februari de tijd nemen om te evalueren.....jaja!

Sven heeft het erg naar zijn zin gehad. Hij loopt met een dikke grijns op zijn gezicht. Leuke coach, nieuwe trainingsmaatjes en wat geleerd. 

Onderweg even naar de Mac voor een hamburger en dan snel naar huis. Sven gaat douchen en na het zien van al die sportende mensen moet ik even de hardloopschoenen aan. Lekker 6,5 kilometer door het bos.

's Avond eten bij oma en opa en wachten op bericht uit Diest. 

Anna verliest haar eerste wedstrijd, naar ik heb begrepen zat er meer in. Soms even het initiatief pakken. Ook de 2e wedstrijd tegen een Engelse dame gaat helaas verloren. Wel complimenten van de coach en lekker door naar het volgende toernooi. 

Om half 11 is iedereen weer in huis en na een borrel gaan we naar bed.

Zondag staat in het teken van huiswerk, een training en ik maak wat eten voor de komende week.

Volgend weekend ben ik alleen, Sven en Renate naar Trelleborg, Anna op kamp met de gym en ik ga met de boot aan het werk..............

Best een mooie lentedag vandaag trouwens......................

Het Nederlands kampioenschap Taekwondo

Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen werd afgelopen zondag, 19 januari het Nederlands kampioenschap Taekwondo Sparring gehouden.
Sven neemt voor de derde keer deel en voor Anna is het de eerste keer.
Zoals vorig jaar stond een groot deel van de Kerstvakantie in het teken van het trainingsschema voor dit toernooi. Ook de weken na de vakantie is er 4 tot 5 keer per week getraind door allebei.

We vertrekken zondag om 6 uur vanuit huis naar de sportschool. Vandaar uit vertrekken we naar Almere. Filevrij komen we aan en treffen we de rest van de groep. De weging verloopt voorspoedig alhoewel Sven krap aan zijn gewicht zit. Hij heeft nog 50 gram over.

Het toernooi start een uur te laat maar om 10.00 uur is het dan echt begonnen.
Sven moet al vrij snel tegen een jongen uit het Nederlandse team in de voorronde. Hij komt op een 5-1 voorsprong maar geeft deze ook weer uit handen. Uiteindelijk staat het na 2 rondes 10-10 en komt het aan op "golden point". Sven scoort als eerste en is dus een ronde verder. Vooral een knappe mentale prestatie.
De halve finale wint hij vrij gemakkelijk en dan komt het aan op de finale. Ook zijn trainingsmaatje, Chiel, heeft de halve finale gewonnen en dus staan ze samen in de finale.
Sven gaat voor de overwinning, dat is te zien en na een mooie, spannende partij wint hij met 6-3 en is hij Nederlands Kampioen in de klasse tot 49 kg bij de cadetten uit een poule van 7 deelnemers.

Gedurende de finale van Sven is Anna op veld 2 begonnen met haar eerste wedstrijd. Dan weet je als ouder even niet waar je moet kijken.
Anna laat zien dat ze niet voor niks op dit toernooi staat. In de voorronde treft ze een sterke dame die ze uiteindelijk verslaat op "golden point". Ook voor Anna een geweldige stap voorwaarts. Ze staat vanaf het eerste moment serieus te vechten. Ze bereikt hierdoor de halve finale.
Hier komt ze uit tegen de regerend Nederlands kampioen. Wederom erg spannend en na 2 rondes ook weer gelijk spel. Na 2 zware partijen gaat ook de conditie meespelen en loopt ze onnodig tegen een hoofdtreffer op. Natuurlijk baalt ze. Ze stond met 1 been in de finale en wordt nu uiteindelijk derde. Anna doet gewoon mee op dit niveau en dat is heel knap. Anna had 5 deelnemers in de poule

Sinds ze meetrainen met de late wedstrijdgroep hebben ze allebei een geweldige sprong voorwaarts gemaakt en staan ze met veel meer zelfvertrouwen in het veld. Mooi om te zien!

De rest van het toernooi kijken we met veel genoegen hoe de rest het doet. Een paar partijen licht ik er even uit. Marjolein Abbink wordt uiteindelijk 2e maar haar eerste partij was geweldig om te zien. Patrick Jonker pakt de nationale titel in 3 spannende gevechten waarbij de finale een hoogtepunt was. Ook een indrukwekkend toernooi van Pascal Niks, 2e plaats. Reshmie Oogink en Joyce van Baaren die allebei met succes hun titel verdedigen, in sommige partijen overtuigend maar altijd met spektakel.

Ik vergeet vast een aantal deelnemers te noemen, neem me dat niet kwalijk. Ook van jullie hebben we genoten.

Na 7 jaar hard werken heeft Sven een verdiend kampioenschap veroverd. Anna doet mee op een niveau wat we tot een jaar geleden niet voor mogelijk hadden gehouden. Allebei hebben ze daarnaast nog de grootste lol en gaan ze met veel plezier elke keer naar de training.
Hiervoor willen we iedereen bedanken die hierin een rol heeft gespeeld maar toch voornamelijk de trainer/coach: Thijs Oude Luttikhuis. Zonder jou deskundigheid, ervaring en tomeloze inzet was het niet gelukt. Bedankt hiervoor!

De foto's van de kinderen staat onder een linkje fotopagina. Ik heb zelf de meeste tijd besteed aan het maken van foto's. Zelfs zaterdagavond nog naar Enschede gereden voor een ander objectief. De 2e camera had ik van Wilco geleend.
Tip: Niet met een vreemde camera en nieuwe lens naar een NK gaan en dan verwachten dat je briljante foto's maakt. Tuurlijk zijn de lichtomstandigheden lastig en zijn de bewegingen snel maar ik ben niet tevreden over het resultaat.

Misschien maar gewoon met de boot bezig gaan.........;-)

Een vrije zaterdag

Renate en Anna zijn al op tijd op pad. Anna helpt bij de kleuters en Renate doet boodschappen. Ik lig nog even in bed te ouwehoeren met Sven en ga er dan snel uit.
Nadat ik de houtkachel heb schoongemaakt en de Playstation heb geinstalleerd ga ik naar de garage. Ik maak de kachel aan en tegelijkertijd wat epoxy. In de afgelopen week heb ik al wat naden verlijmd. Vandaag maak ik dat af.
Dat gaat mooi. Het glasvezelband is makkelijk te hanteren en de naden worden mooi strak. Verzadigen met epoxy en het is klaar. Ik zet tegelijkertijd de hele boot in de eerste laag epoxy. Dat ziet er heel anders uit. Nu komt het op schuren en plamuren aan. De buitenkant moet spiegelglad worden.

De rest van de zaterdag gaat voorbij en 's avond gaan de kids op tijd naar bed. We kijken lekker televisie.
Ik ben geen filmliefhebber maar ik heb zaterdagavond "Margin Call" gekeken. Beste film ooit! Schitterend gemaakt, sterke personages en zonder overbodige schiet en actiemomenten. Die kijken we nog wel een keer weer.
Zondag is een rustige dag. De kids gaan trainen en ik maak eten voor een aantal dagen deze week.
Hierbij wat foto's van het resultaat dit weekend.
Volgende verslag zal vast gaan over het NK Taekwondo. We tellen af: nog minder dan een week.
Pa en Ma komen ook kijken, gaaf!!

Veel plezier met de foto's.

Zaterdag

Vanmorgen vroeg uit de veren. In het lekkere warme bed verlangen naar de krant en een kop koffie, of toch de loopschoenen aan. Renate geeft me het laatste zetje: Ga toch lekker even lopen, het is mooi weer!
Tsja, ik kan niet meer terug. Lekker 6 kilometer door het Nijreesbos lopen baggeren. Zwaar dat het was! Ik krijg direct complimenten als ik thuis kom: gaat het?, je ziet er niet uit. Nee bedankt. Wiens idee was dit in de eerste plaats.......

Toch altijd een voldaan gevoel. Misschien ga ik wel een eerste wedstrijd lopen dit jaar. Ik beloof niks!

Dan hierbij de laatste plaatjes van de boot zoals gisteren beloofd.

                                            De voorkant met het stuk hardhout gemonteerd.

                               De zijkant. Deze heb ik net geschuurd om straks te kunnen plamuren.

                        De achtersteven. De laatste ty-ribs zijn inmiddels verwijderd en dit is ook geschuurd.

Laatste foto van de achterkant. Hier heb ik nog wel een beetje werk aan.

Eerst even lunchen en dan ga ik maar eens wat epoxy aanmaken.

Zo wordt het bijna een live-blog. Gaan we maar eens geen gewoonte van maken. Tot de volgende keer.

Vakantie zit er op.....

Zoveel vrije tijd en zo weinig tijd om echt iets te doen........

Allereerst voor alle lezers van dit blog:

Een heel mooi 2014 gewenst van ons allemaal. 

De kinderen hebben vakantie maar zijn volop aan het trainen voor deelname aan het Nederlands Kampioenschap op 19 januari in Almere. Ook Anna traint mee maar ze is in het begin nog niet zeker van deelname. Uiteindelijk hoort ze op 2 januari dat ze mag deelnemen. Reden voor een klein feestje. Allebei hebben ze bijna elke dag getraind en dan is dit een hele mooie beloning. Ze maakt ook mooie stappen vooruit elke keer.
Sven schaaft aan zijn techniek en werkt aan zijn kracht en conditie. Uiteraard is er ook genoeg tijd voor ontspanning; Ipad, tv en Wii.

Ik heb zelf mijn tijd besteed aan boodschappen, eten koken, vuurwerk kopen en een beetje rommelen in huis. Aan de boot heb ik niet gewerkt helaas. De garage moet nu eerst op temperatuur gebracht worden en door de vele kleine verplichtingen zoals genoemd kon ik niet lekker een dag "door".
Ondertussen ook nog een aantal keer hardgelopen en op de ATB gezeten.

Morgen is het zaterdag en is alles weer een beetje normaal. De kinderen gaan met de club naar Fun-ie-fit en ik ga hopelijk met de boot aan het werk. Ik ga schuren en plamuren.

Als ik er aan denk maak ik wat detailfoto's van de boeg en de achtersteven.

Zo, een kleine update om het blog en de trouwe lezers op de hoogte te houden. Wordt vast vervolgt met foto's en verhaaltjes. In de maand januari en februari staan nog een aantal belangrijke toernooien op het programma buiten het Nederlands kampioenschap. Op 1 februari staat Keumgang in Diest gepland en op 8 februari het Swedish Open in Trelleborg.

Genoeg te melden binnenkort.........