Een beetje vroeg inderdaad. Nee, niet in de ochtend. In het jaar. Begin oktober. De herinnering aan de zomervakantie ligt nog vers in het geheugen. En toch een nieuwe vakantie. Herfstvakantie.
Een verhandeling over thuiswerken, luikende eenzaamheid, het nieuwe normaal en andere covid gerelateerde issues, zou hier op zijn plaats zijn geweest. Laat ik het er op houden dat ik blij ben dat ik er een weekje uit kan. Met het gezin en aanhang!
Met een noodgang van 100 kilometer per uur rijden we naar het zuid-westen van Nederland. Zeeland. De grens over is geen optie in dit jaar.
We rijden naar de Roompot. Again, a trip down memory lane. Daar waar ik vroeger met mijn vader en moeder de Oosterscheldekering in aanbouw zag. Daar waar Anna is verwekt (gezinsgrapje), en waar we 15 jaar geleden met de caravan hebben gestaan en ook het standaard programma hebben afgewerkt. Oosterscheldekering, Veere, Vlissingen, Zeelandbrug, strand, Yerseke enzovoort.
Caine en Anna arriveren in de avond en we eten slavinken met sla en brood. De snackbar is allang gesloten. Met een biertje en een wijntje is het nog lang onrustig.
Overdag scheen de zon, in de avond loeit de herfst om ons huisje. Regen en wind.
De volgende ochtend gaan we naar het strand. Mijn uiteindelijke doel is om een paar oesters te vinden en te eten deze vakantie. Vers, zo uit de Oosterschelde. Druppel aan de kin. Mes en schroevendraaier in de zak.
We wandelen en zoeken en uiteindelijk eten Anna en ik een verse oester. Lekker, zout, stevig. Later op de dag vinden we er nog een aantal onder de Zeelandbrug. Die eten we morgen.
In Yerseke eten we een visje en bekijken we de oesterputten. Op het park doen we boodschappen voor de curry van vanavond. In de stromende regen.
Morgen gaat Renate naar Nieuwegein. Taekwondo. Anna en Caine gaan zwemmen. In de middag komt Sven met Iris.
En ik? Ik verheug me op een paar uur in de frisse wind op het strand. Misschien pak ik nog een herfstbuitje mee.
Just learn how to dance in the rain……….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten