Het grote, eindeloze voorbereiden, verlangen en uitzien stopt hier. Op 1 augustus om half 9. We vertrekken en gaan op vakantie. De kinderen zwaaien ons uit. Wij zijn 3 weken weg. Noodgedwongen naar Oostenrijk maar das geen straf. Het letterlijke hoogtepunt moet de Wildseeloder zijn.
Autobahn op en dan dreigt dit verhaaltje vermoeiend saai te worden. Vrijwel geen drukte, vrijwel geen file. Voorspoedig noemen we dat.
Na 350 kilometer even tanken. Ik houd ervan om iets reserve te hebben. De beoogde pomp is stuk. Achteruit en dan naar een andere en ik twijfel tussen de te kiezen brandstof. E10, super plus, of gewone super. Onthoud dat even.
Met mijn hoofd ben ik ook al bij het afrekenen. Ik moet namelijk, voor het eerst en officieel, een mondkapje op. Noemt het kinderachtig maar het houd mijn hersenen bezig.
We drinken geen koffie, wel tijd maar hier geen plek. Allemaal vrachtwagens en vol is vol.
Na 50 kilometer stopt ineens de auto ermee. Midden op de autobaan. Alarmlichten aan, vluchtstrook. Dag saai blogje.
Ik word door de bliksem getroffen en realiseer me dat in f*cking benzine in de tank heb gegooid. Terwijl de D5 altijd diesel gewend is. Sterker nog, hij blijkt allergisch voor benzine. Ik stop. Ik start, moeizaam en bereik de volgende parkeerplaats op, godzijdank, een kilometer verder.
ADAC bellen. U moet de ANWB bellen. Super aardige dame. Afsleep gaat het worden. In tegenstelling tot de Nederlandse Wegenwacht, is de Duitse niet uitgerust om dit onderweg op te lossen. Daarnaast heb ik ermee gereden en zit de benzine in het hele systeem.
Ik regel in tussentijd een camping. Laatste plekje. Camping zit om de hoek. De man van de ADAC weet een Volvo garage. Ook om de hoek. We brengen eerst de caravan naar de camping. Renate zet die verder wel op de plek. Pootjes, stroom enz. En ik rijd verder met de ADAC om de auto bij de garage te stallen.
En na een uurtje of 4 zitten we achter een biertje op de camping.
Wij hebben hulp van geweldige mensen en heel veel geluk bij een ongeluk.
Het valt me heel zwaar om hier nog enigszins van te genieten of de lol van in te zien. Een dure reparatie ligt op de loer. En de vakantie krijgt zo ineens een hele andere wending.
Ik ben blijkbaar nog niet genoeg op de proef gesteld dit jaar.
Ach, uiteindelijk wandelen we even naar de Edeka voor wat bier en wat brood. Ook dit zal weer goed komen. Nog 20 dagen in het vat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten