En dus verblijven we noodgedwongen een paar nachten op camping Wiesensee in Hemsbach. Een camping gelegen aan een zandgat. Een zandgat waar vroeger het zand werd gewonnen voor de aanleg van de A5. De weg waaraan we zijn gestrand. Een zandgat waar men nu voor 3 euro de hele dag mag verpozen in de zon. Waar een imbiss het volk voorziet van bratwurst en bier.
De camping is eender aan Delmenhorst, slechts het eeuwige durende geraas ontbreekt. Hiervoor zijn we iets te ver verwijderd van de snelweg.
Vele vaste plaatsen getooid in sneeuwdaken en bordjes met spreuken. Zondag “Formel Eins”. Uit de speakers en op beeld.
Vlaggen, grasmaaiende gasten en een poort die slechts op commando opent. Met een strenge wachter.
Door deze gedwongen opname doden we de tijd door af en toe naar de supermarkt te slenteren. Rugzak op, het is net wandelen. Broodjes van de Edeka, Aldi voor drank en bier en de Rewe voor het assortiment.
Elke keer een nieuwe slalom door de talloze hofjes en weggetjes in deze wijken. Wijken waarin je ziet dat ook in Duitsland het grootkapitaal het land leeg zuigt. De hedge-funds, de private equity, de techbedrijven en de zakenbanken. Met toestemming van de conservatief-rechtse regering. Die de belasting inkomsten mist, door slimme constructies. Een regering die dus noodgedwongen bezuinigd op de nutsvoorzieningen. Het afval stapelt zich op in de kleine dorpjes. Tuintjes en plantsoenen zijn niet onderhouden. De heilstaat in schamel verval.
In de stad worden immigranten gehuisvest op de zolderkamers, in Duitsland vaak op de vijfde verdieping.
Zie hier, er huist een groot socialist in mij. Het valt me keer op keer op hoe zelfs in geciviliseerde, democratische landen de kloof tussen arm en rijk groter wordt. En hoe dit zich tegelijkertijd uit in de aanwezigheid van verval, budget winkels en slordigheid. Net als in Nederland waar een rechts-liberaal al een tijdje huishoud en waar alle essentiële beroepen (in een crisis) moeten vechten en protesteren voor een fatsoenlijk loon. Waardering is makkelijk en goedkoop. Klappen is gratis. Zorg, onderwijs, nutsvoorzieningen zijn dat niet. En marktwerking is niet de oplossing. Marktwerking is een drogreden, een excuus, verzonnen door kapitalisten om onder het mom van efficiëntie nog rijker te kunnen worden.
Uiteindelijk bel ik naar de garage en is onze auto op dinsdag klaar.
Mijn persoonlijk chauffeur van zaterdag heeft zijn ADAC-truck ingeruild voor een spiksplinter XC-40, oh ironie. Hij brengt me naar de garage en we onderweg kletsen nog even bij. Een nieuwe vriend. Hij hoopt me weer te zien. Ik zeg dat ik dat niet hoop en hij begint te grijnzen. Hij snapt het wel.
Eenmaal terug op de camping vieren we het met een biertje in de middag, een heerlijke bbq met vlees en groente en nog een glas wijn. De Volvo, de dame, loopt als een zonnetje.
Morgen kan de rest van de vakantie beginnen. Ik zal me vanaf dan verre houden van politiek-economische beschouwingen. Slechts een reisverslag zal wellicht het toetsenbord verlaten.
Een vrolijk reisverslag. Want dit stukje is wel een beetje deprimerend.
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten