Innsbruck. Niet al te veel verwachtingen. We zijn er eerder met de kids geweest. Heeft toen geen indruk gemaakt. We wandelen rustig de stad in. Beschermt tegen de zon. De donderbui van gisteravond heeft slechts schrik gebracht bij Renate. Geen verkoeling.
De zon staat weer hoog aan de hemel te branden.
Eenmaal als ik de parkeergarage instuur begint het me te dagen. We waren op weg naar de Toscane en hebben hier een tussenstop gemaakt. In deze parkeer garage heb ik toe een gevecht geleverd met de handrem van de Renault van Pa en Ma.
Die garage gaat unheimisch diep en stijl. Omlaag, danwel omhoog. Van welke kant je komt natuurlijk.
We vinden een plek. Nou ja, een plekje. De Volvo past. Net. Niet.
Het grote plein met grote merken. De Universiteit. De sporthal waar de kids al eens een toernooi hebben gehad. F*cking 1000 kilometer van huis. Overigens voor Sven niet zonder gevolgen. Een medaille hier maakte deelname in Baku mogelijk. Het eerste WK.
Maar dan het oude centrum. Charmant. Leuke winkeltjes, barretjes en historische plekjes.
Aan de Inn maak ik wat kleurige foto’s. We eten een broodje en in de middag terug naar de camping.
Nog steeds warm. Morgen Kuhtai………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten