Dwingeloo

Hij stond al vrij vroeg buiten de carport. Maandag al denk ik. Terwijl we vrijdag pas vertrekken. 

Lekker hoor, die verre reis, maar diep van binnen blijf je dan toch een kampeerder of zo. Alhoewel er letterlijk nog geen avond voorbij is gegaan waarbij we geen plannen hebben gemaakt voor een nieuw bezoek aan Japan. Ik geef het 3 jaar….. Hooguit.

Ik heb het overigens over onze buscamper. Ik was het stof eraf en geef hem een grondige beurt van binnen. Dat had ik nog verzaakt na onze week in Frankrijk. In mei.

Watertank halfvol. Toiletje op orde. Als een keutel in de maneschijn staat ie te glimmen. En dat geeft me een heel lekker gevoel. Ons huisje op wielen. Zo langzamerhand niet alleen een kampeermiddel maar een hobby.

We vertrekken vrijdagmiddag naar Dwingeloo. Aan de bosrand van het Dwingelder Veld ligt camping “De Bosrand”. Een eenvoudige plek met warm en koud stromend water. Gender neutrale toiletten en fijne plekjes met veel privacy. Een Albert Heijn op steenworp afstand voor broodjes. Oh wacht, we hebben sinds dinsdag weer een oventje in de camper, nou ja, voor afbakbroodjes dan naar de AH. Een radiotelescoop. Een hele gave kringloopwinkel. En een wandelwalhalla.

Op vrijdagavond puzzel ik de Skotti in elkaar voor de barbecue. Het koelt snel af en met sjaal en muts blijven we buiten tot we naar bed gaan.

Zaterdag komen we laat uit bed en maken we een lange wandeling door het Nationaal Park Dwingelder Veld. Het is uitzonderlijk lekker wandelweer.

In de avond eten we bij De Bospub. Kipsaté en een dikke hamburger. Kon slechter allemaal.

Morgen de boel inpakken en opruimen. En nog een gezellige middag met de familie.

Van Tokyo naar Dwingeloo. Kan gewoon.

De laatste......

De laatste check of alles mee is. De laatste keer de deur op slot. De laatste overstap op de Keisei-line. De laatste flesjes water, de laatste sandwiches. Nog een big Mac voor Caine. De laatste blik op Narita Airport. Én de laatste blik op spectacular Mount Fuji als we een kwartiertje in het vliegtuig zitten. Ze torent bijna 4 kilometer hoog boven de wolken uit. En eerlijk, ik laat even een traantje. Ik vind het fijn om naar huis te gaan maar ik mis Japan nu al. En niet alleen Japan, ook het gezelschap, het samen doen, het samen delen en overleggen. De stress zal ik niet missen. Ik ben heel blij dat ik in de lucht zit en dat alles gelukt is. Na een jaar voorbereiden had het niet beter kunnen eindigen. Een geweldige, onvoorstelbaar mooie reis door Japan.

En natuurlijk hebben we veel dingen niet gezien. Sterker nog, het meeste hebben we niet gezien. Maar er zijn al een hoop dingen die op de wensenlijst staan voor over een paar jaar. Want 1 ding is zeker. We komen hier terug.

Ik heb me de afgelopen weken een paar keer afgevraagd waarom Japan niet het ultieme vakantieland ter wereld is. Het is hier namelijk perfect.

Je kunt hier alles doen. Wandelen, fietsen, strand en zee, skiën, zwemmen, surfen, bergbeklimmen, duiken, musea bezoeken, design ontdekken, waanzinnig lekker eten. Met de lage Yen kost dat ook allemaal niet veel. Openbaar vervoer is super eenvoudig en heel goedkoop. De mensen zijn behulpzaam en supervriendelijk. Het is veilig. Schoon. Geen zwervers in de grote steden. Geen gebedel. Fooi geven wordt gezien als een belediging. Het is stil in het openbaar vervoer. Internet is goed geregeld. En er zijn sandwiches met slagroom en fruit. Er is altijd een schoon toilet binnen een straal van 100 meter.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Of ben ik subjectief. Wordt mijn oordeel beïnvloed door de maandenlange voorbereiding. Is het daarom zo makkelijk?

Die Suica card voor het openbaar vervoer. Die Revolutcard voor het opnemen van cash. Die apps die reserveringen van de hostels en voor de route en de Shinkansen kaartjes. De Airalo eSim voor internet. Het onmisbare Google Maps en de vertaalapp van Google. Papago kan ook. En voor het boeken van de Shinkasen is JapanTravel handig.

Voor nieuws rondom tyfoons en mega aardbevingen is de app van NHK World Japan je vriend.

Geen idee. Maar het maakt het reizen en het reserveren en het eten bestellen en al die andere dingen wel heel gaaf en eenvoudig.

Je moet alleen wel je telefoon koesteren. Zonder dat ding kom je nooit weer in je hotel of appartement, laat staan in huis.

Thuis waar je meer dan 2 vierkante meter ruimte hebt. Een tuin. Meerdere slaapkamers. Een stoep langs de weg. Een supermarkt die het mogelijk maakt om zelf te koken. Een parkeerplaats waar je ook kunt in- en uitstappen en waar je niet met de neus van je auto 40 centimeter op straat staat. 

Ruimte. Lebensraum. Dat hebben die Japanners niet nodig.

Pap, dit is er wel 1 voor op je lijstje, aan het eind van de vakantie. Dat roept Anna onderweg. De lijstjes die ik wel vaker maak.

• Het meest gebruikte woord deze vakantie? Een tweestrijd tussen Arigato Gozaimasu (Bedankt) en gutsen (straattaal voor zweten)
• Meest gegeten gerecht? Ramen noedelssoep en Gyoza’s
• Meest voorkomende temperatuur? Alles boven de 35graden
• Grootste teleurstelling? De Shinkansen die op de app net geen 300 kilometer per uur haalt (284)
• Lekkerste vlees? Het Hidabeef in Takayama
• Langste file? 2 uur voor de parkeerplaats in Shiragawa-Go
• Meest gedronken bier? Wederom een strijd tussen Asahi en Kirin
• Grootste culinaire verrassing? Slagroom en fruit op je sandwich
• Lekkerste voor mij? De zee egel met een klein beetje sojasaus
• Uit eten? Sushi restaurant met een lopende band.
• Grootste verrassing? Mt. Fuji
• Mooiste stad? Je moet kiezen! Osaka
• Mooiste tempel? Die aan de voet van Mt. Fuji
• Lekkerste verblijf? Onze villa in Takayama
• Meest voorkomende beroep? Nog een strijd tussen rijst plukkers of verkeersregelaars. 
• Meeste gebruikte hendel in de auto? De ruitenwisser… (zat op de plek van het knipperlicht)
• De enige plek met chaos? Don Qiuoto
• Een plek waar je zwaar overprikkeld weer uit komt? Pachinko 
• Meest gebruikte app? Googlemaps. Niet alleen in de auto maar ook in het openbaar vervoer. Geeft de uitgangen aan, de perrons, welke wagon het dichts bij de uitgang stopt, de prijs en de duur van de rit. Inclusief alle stations onderweg.
• Bizar? Toiletten met kinderzitjes. Terwijl jij je boodschap doet zet je de kleine tegenover je in een zitje.
• Over toiletten gesproken, elk toilet heeft hier een verwarmde bril en de mogelijkheid voor, zeg maar, een douche van onderen. Heerlijk! Echt. Ik heb het een paar dagen uitgesteld maar ik wil nu niet meer anders. En alles is te regelen. De intensiteit van straal, de plek, de temperatuur van het water. Waarom is dat niet overal?

Tot slot, ondanks dat ik nog lang niet klaar ben met vertellen en beschrijven. Dank voor het meelezen. Ik zag in de statistieken dat mijn blogje populairder was dan anders. Ook het aantal reacties nam toe. Dat vind ik heel erg leuk.

Dank aan Ronald en Pa voor de taxiritten.

En dank aan Pa en Ma, voor de goede zorgen voor Pippy en Dobby. Het was het eerste wat we geregeld hebben en zonder dat was het gewoon ook echt niet mogelijk geweest.

Gelukt

De zenuwen gieren door mijn lijf. De hele dag al. Al sinds ik vanmorgen wakker werd. Zo rond een uur of 6. Heel vervelend. Voor mij maar ook voor de medereizigers. Ik word er geen leuker mens van. 

Alles! Werkelijk alles is gelukt deze reis. Met de trein, met de bus, met de auto. Inchecken, uitchecken, kaartjes kopen, geen mega aardbeving. Geen tyfoon. Elk ontbijt, elke lunch, elk diner. Alles is gelukt.

Nu morgen nog op tijd op het vliegveld zijn.

Ik spoel me even af onder de douche en pak een bakkie koffie. Nou ja, iets wat lijkt op koffie. Oplosmeuk met hazelnootsmaak. Dan naar de winkel voor ontbijt en dan gaan we Tokyo in. Eerst een JR line. We gaan nog een keer naar Nakamise-dori street aan de voet van de Senso-Ji tempel. We bewonderen deze prachtige tempel nog even in de brandende zon en dan lopen we naar Kapabashistreet. Want we zijn in Japan. En de koks onder ons hebben nog geen mes gekocht. Ik zelf twijfel met name. Als ik een Japans mes koop in Nederland bij een gerenommeerde zaak. Bv. Firma Moes in Amsterdam of Roderick Rijsdam van Koksmes Expert. Desnoods online via Knives and Tools. Dan weet ik wat ik koop. En hier is dat een beetje afwachten.

Caine is dapper en koopt een hele mooie Nagiri. Ik weet het nog niet. Ik heb mijn zinnen gezet, in Nederland al, op een Deba. Een zwaar mes waarmee je ook door botten en visgraad kunt. Of zal ik kiezen voor een mooi zakmes.

De zenuwen zitten me ook in de weg maar uiteindelijk tref ik een hele mooie Deba voor nog geen 75 euro. Damast staal. Ja, dat roest. Maar ik zal er zuinig op zijn. In de olie, lekker vet houden.

Ik ben heel blij met de keuze! Echt genieten. Dan gaan we op zoek naar een dikke hamburger voor de lunch. MOS Burgers it is.

Het is weer een warme dag in Tokyo en nadat we prachtige foto’s hebben gemaakt met de Tokyo Skytree, reizen we terug naar de kamer.

We waarderen de kaart nog even op zodat we morgen niet voor verrassingen komen te staan. Ik denk dat we qua openbaar vervoer in Tokyo, Osaka, Kyoto en Kanazawa ongeveer 75 euro per persoon kwijt zijn. Met de Suica card. En we hebben wat tijd doorgebracht in de verschillende treinen en metro’s! De bus naar Mount Fuji was 12 euro enkele reis. De Shinkansen was in totaal wel 200 euro per persoon. Van Tokyo naar Osaka en van Kyoto naar Tokyo. Een dure uitzondering op de regel. De auto was ook niet goedkoop maar wel een hele fijne afwisseling.

Vanavond nog 1 keer eten en dan checken of we alles goed hebben ingepakt. Om half 8 gaan we met de JR line en dan stappen we over richting Narita.

Laatste hobbeltje in deze geruisloze reis. 

Food photo dump!

Japan. Eten. Foto’s.

We hebben heel veel verschillende dingen gegeten. En heel veel foto’s gemaakt van eten. Van sandwiches met slagroom, broodjes met bami, schnitzel op brood tot corndogs, ramen, sushi, tonkatsu en schaafijs.

Kijk maar even mee. Het was geweldig om kennis te maken met de Japanse keuken. Eén van de hoogtepunten deze reis.