Shirakawa-go

Aan het eind van de dag boek ik de kaartjes voor de Shinkansen van Kyoto naar Tokyo. Dat gaan we donderdag doen. Op de site staat dat tussen 9 en 18 augustus de kaartjes snel uitverkopen in verband met hoogseizoen. AHA! Daarom gisteren. Daarom vandaag.

Want die rij gisteren was horror. Maar de file vandaag was next level.

Net op het moment dat iemand vanaf de achterbank roept dat het met de drukte op straat heel erg meevalt in vergelijking tot gisteren sluiten we aan achterin de rij. De rij die geheel onverwacht, ongewenst, onnodig, onbedoeld, onbenullig, ongekend, ontroerend en onwaarschijnlijk duurt tot aan de parkeerplaats van de voor vandaag uitgezochte attractie. Het  vermaarde, op de wereld erfgoed Unesco lijst staande, Shirakawa-Go. Volgens de boekjes een mustsee. Dus we hebben die hele file uitgezeten. 2 uur lang. In de zon. Airco op 10. Wat een drama. Talloze keren hebben we ons afgevraagd of we door zouden gaan. Net voor het einde stappen de kinderen even uit voor verkenning van de route. Nog 150 meter.

En dan komen we op de verlossende parkeerplaats. We wandelen het dorpje in en we zijn het er met elkaar over eens dat het oké is. Erg fotogeniek. We eten een lekker gestoomd broodje. Ik maak prachtige foto’s en dan gaan we na anderhalf uur even met de voeten in het stroompje. Op de terugweg is de rij aan de andere kant van de weg nog even lang. Ze sluiten om 5 uur. Geen idee of iedereen het gaat halen. Maar wij rijden lekker door! De weg terug naar Takayama bestaat zeker voor de helft uit tunnels. Dan praat je over een kleine 25 kilometer tunnel waarvan de langste 11 kilometer is. Wat nou sightseeing? Tunnelwand-seeing! Tegenliggerlichtjes-seeing!

Onderweg kom ik op het lumineuze idee om door te rijden naar de stad. We zijn op tijd, rond 4 uur en hebben nog niet veel gegeten. Misschien heeft dat tentje waar we zo graag willen eten nu wel plek. En inderdaad, er is een tafel voor 5 vrij! Maar we moeten cash betalen en daarvan hebben we op dit moment niet genoeg in de portemefullie. Sven en ik haasten ons naar de ATM in de Seven-Eleven terwijl de rest drinken bestelt. Eind goed, al goed.

We eten een heerlijke bak rijst met Hidavlees. Zeer mals. Zeer lekker. Zeer de moeite waard.

De laatste boodschapjes en dan rust.

Takayama had ons baken van rust in de achterlanden van de grote stad moeten worden, deze vakantie. Beetje bijkomen. Beetje zwemmen, beetje sightseeing. Jaja, niet tussen 9 en 18 augustus. Nee, dan niet.