Eten eten eten.......Osaka!

Vannacht heerlijk geslapen op een veren kussen met aan de onderkant een laag pitten. Heerlijk. Airco op 23 graden en maffen. Na een avond met zoveel neon, geluiden en heerlijke snacks op straat.

Vanmorgen doen we even rustig aan. Douchen, beetje inpakken, beetje klaar maken voor de dag. Als eerste staat Osaka Castle op het programma.

Eenmaal de deur uit worden we weer gevangen door die overweldigende hitte. Niet op letten. Net doen of het er niet is. Maar na 3 minuten loopt het zweet je al in de schoenen. Even een ontbijtje bij de 7/11. Ik kies weer voor de sandwiches met slagroom en fruit. Die Japanners zijn gek, maar toch ook weer niet zo gek. Heerlijk.

Voordat we hier kwamen kookte ik al zo af en toe Japans en ik heb verschillende goede kookboeken van hier. Mijn indruk was dat er strenge regels waren. Nou, integendeel. Sushi kun je van alles maken, spek, schnitzel, vis of ei. Sandwiches zijn nog gekker met aan het eind van het spectrum een broodje met sobanoodles. Alsof je bami op brood doet.

Osaka Castle is indrukwekkend groot en hoog. Een oase midden tussen de wolkenkrabbers. Ommuurd door een vestingwal van 24 meter hoog en een diepe gracht. Even wat water halen, dat doen we zeker om het uur. Anders leg je het af hier. Een half litertje per keer. Gekoeld uit de automaat of bij een winkeltje.

We vertrekken daarna naar de Kuromon market. Wat we daar treffen kan ik niet zo beschrijven. Alles wat uit de zee komt en eetbaar is, is hier te koop en te eten. Van heerlijke sushi tot snowcrab, kingcrab, tonijn, oesters, aal, snapper. Teveel om op te noemen. Maar 1 ding valt me op. Hier vers en koud: Sea urchin, zee-egel.

We eten van alles wat. Een paar flinke stukken sushi en wat zoete aardappelchips, Caine houdt niet zo van vis en samen met Sven eet hij Yakisoba. Noodles met saus, spek en sla. 

En al die tijd twijfel ik. Zal ik het doen? Ik heb al zee egel gehad bij de sushibar in Fujiyoshida maar hier is ie vers. En hier is ie duur. 12 euro voor 1 stekelig bolletje. Vakkundig schoongemaakt door de visboer. 

Ja, ik ga het doen. Ik krijg er een lepeltje, sojasaus en wasabi bij geserveerd. Eten met een lepeltje wijst de vriendelijke mevrouw.

Jemig wat is dit anders dan bij de sushi. Dit is echt heel erg lekker, ziltig, zoet, romig, zeeïg, zalig. 

Inmiddels is het 3 uur en keren we even terug naar het hotel om bij te komen. Vanavond nog een rondje, en ook dan moeten we weer eten. Wat een feest.

Het rondje in de avond gaat naar Shin Sekai. Een hoge toren en daar omheen talloze eettentjes. We dralen wat en besluiten dan om een wat louche restaurant binnen te gaan. Heeft gewoon een mooie gekleurde kaart buiten staan. We bestellen via de qr-code op tafel met de telefoon en al vrij snel komt het bier en de cola. Het eten uitzoeken duurt iets langer en gaat niet helemaal goed. Anna, Sven en ik kiezen de grilled beef offal. En ik weet wat offal betekend. Onderbewust. Maar ik doe niks. Als het op tafel komt samen met de fried rice en de okonomiyaki van Caine en Renate weet ik genoeg. Dit zijn gegrilde ingewanden van de koe. 3 porties. De smaak is heerlijk maar de structuur is even wennen. Voor Anna een brug te ver. Ik heb wat moeite maar maak het bordje leeg en Sven vond het gewoon lekker. Wat een held. Vlees is vlees, onnie miejonguh.

We sluiten af met wat gefrituurde kip en nog een biertje. Goed verhaal voor thuis. Overigens blijkt het achteraf een traditioneel gerecht te zijn hier in Osaka genoemd Horumon.

We dompelen ons nog even onder in het overweldigende neonlicht, de goktentjes en het lawaai en dan is het gebeurt. Morgen naar Kyoto maar Osaka verdiend veel meer tijd. Wat een waanzinnig gave stad. Volgende keer wel in een wat luchtigere tijd van het jaar want mijn god, wat is het hier warm en vochtig. 38 graden overdag, volgens Caine’s nieuwe horloge voelt het als 46 graden.