Wat een freaking madhouse was dat vandaag zeg! Station Kyoto. We zitten schijnbaar midden in dé vakantie week van Japan. Van 9 tot 18 augustus dit jaar. Wisten wij veel. Maar die dagen trekken de Japanners er op uit. Bijvoorbeeld naar Kamikochi of Shirakawa-go (lachende smiley). En ze nemen vaak de Shinkansen. Tel daarbij op dat voor morgen alle treinverkeer en vliegverkeer is opgeschort voor de naderende tyfoon Ampil, of typhoon number seven. Dan wordt het druk. Iedereen heeft de plannen aangepast en wil nog graag vandaag. Alle Shinkansen-lijnen zijn stijf uitverkocht. En de meesten gaan om de 6 á 10 minuten!
We hebben een paar dagen geleden al kaartjes geboekt met gereserveerde stoelen en dus zitten we goed. Maar jee, wat een drukte. Wel lekker weer. 38 graden wederom schoon aan de haak. Ik las dat Japan al voor ons bezoek heeft te kampen met een aanhoudende hittegolf.
De dag begon al vroeg trouwens. Met 2 deadlines, die van de autoverhuur en die van de trein, wilde ik graag vroeg op pad. Om kwart voor 8 zitten we in de auto.
Ik wil de snelweg opdraaien en kom voor een ETC-only poortje (stond wel op de weg hoor, gewoon dom). Probleem. Auto’s achter me en 2 luidsprekers waarbij uit de ene een mannelijke stem me maant om iets te doen. Geen idee wat maar hij probeert wel te overtuigen. Laten we het houden op een nogal dwingend toontje. En bij de praatpaal een vrouwelijk stem die, als ik vertel dat ik er geen kloten van versta, een diepe zucht slaakt en in haar beste Engels verteld dat ik een andere oprit moet hebben. No shit! Dit helpt allemaal niet voor mijn gemoedsrust. Keerl wat ’n paniek maken die gasten.
De man uit de auto achter me helpt en zegt dat ik iets verder moet rijden. Dan gaan de poortjes open en dan kan ik draaien. Klopt helemaal.
Volgende oprit en we rijden op de E8.
De rit verloopt heel mooi en na het tanken leveren we de auto in. We krijgen een zeer welkome lift naar het station en we zitten om 15.06 in de trein.
We hebben een kleine vertraging. Door het weer kan de trein niet op volle kracht. Rond half 6 komen we aan op Tokyo Station.
Leuk feitje misschien. Dit station handelt per dag 3,4 miljoen(!) reizigers af.
Ander leuk feitje misschien. Op dit tijdstip zijn ze er allemaal! Trappen, gangen, metro’s, treinen, winkels, ticketverkoop. Alles stampvol. Je weet niet wat je ziet en meemaakt.
Uiteindelijk na een beetje rondvragen vinden we de juiste trein en als sardientjes in een blikje vertrekken we naar Shin Koiwa. Lekker man, met die backpacks op de rug. Zijn de andere reizigers ook gek op.
Dan de volgende horde. We hebben het adres van het appartement gevonden alleen de ingang nog niet. Navraag bij de plaatselijke kapsalon leert dat we precies goed zijn. We moeten echter alleen naar de 4e verdieping. Beetje luguber buurtje waar we in beland zijn. Op de vierde verdieping wurm ik me tussen de was van de buren door en vind ik het sleutelkastje. Binnen zijn 2 slaapkamer, een keuken annex woonkamer en een toilet met douche. Het is schoon, het heeft airco maar het is wel de minste accommodatie van allemaal deze reis.
Snel ff naar de supermarkt voor avondeten en dan op bed. Rust. Denk dat we vandaag een kleine 800 kilometer achter de rug hebben. En als ik dit teruglees lijkt het allemaal heel stressvol. In tegendeel. De realiteit is dat ook deze dag weer als vanzelf ging. Het maakt wel indruk, dat wel.
Erg benieuwd hoe die tyfoon gaat uitpakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten