Kamikochi

Pfoeh. Even de dag van me af schrijven.

Ik ga eerst inkopen doen vanmorgen. Voor het ontbijt en voor onderweg. Vandaag gaan we dan echt de natuur in. We hebben gekozen voor Kamikochi. Niet helemaal met de auto toegankelijk. Het laatste stukje moet met de bus. Zo’n 30 minuten. Vanaf ons huisje is het ongeveer een uurtje rijden, de bergen in met de Sienta. 

Als we in Oostenrijk of Zweden gaan wandelen, zetten we de auto op een parkeerplaats en pakken we een route. Dat is niet hoe het hier werkt. De bergen zijn erg stijl en de dalen super smal. Het wemelt van de tunnels en parkeerplaatsen ho maar. Er zijn maar een paar plekken echt toegankelijk en, verrassing, wij pakken vandaag de populairste. Op een zondag. In de Japanse vakantie.

Voor de grote parkeerplaats staat een file maar we zien net iemand wegrijden. De parkeerwacht vindt dat ook een goed plan en zo staan we razendsnel op een goeie plek. Buskaartjes halen en dan even wachten. De bus voor ons is net vol. Ramvol. Japans vol. Aan weerszijde van de bus zijn zoals in Nederland 2 stoelen. In Japan hebben ze bedacht dat er ook in het gangpad best een uitklapstoeltje past. Wel vernuftig bedacht.

We rijden door talloze tunnels waarvan de langst 4,5 kilometer is. Eenmaal boven is het best druk. We wandelen een stuk langs het water, even met de voeten in het water afkoelen en dan weer door het bos. We komen langs een camping met allemaal tentjes. het water kabbelt rustig voorbij. Eerlijk is eerlijk, het is hier adembenemend mooi. Die steile hellingen, dat overweldigende groen, het kristalheldere water. De bergen reiken hier tot 3000 meter hoog. We zitten zelf op 1650 meter hoog. Maar we lopen wel in optocht annex polonaise en daar moet ik wel een beetje aan wennen. De Kappabashi bridge schommelt aan zijn tuien onder al die Japanse voeten.

Ondanks de drukte wordt hier vrij serieus gewaarschuwd voor zwarte beren. De laatste is hier om 10 uur vanmorgen gesignaleerd. Bijna iedereen draagt een belletje aan de rugzak en ik zie vrij veel mensen, met name wandelaars die het wat hogerop zoeken, die anti-beren spray bij zich dragen.

Na een uurtje of 2 keren we terug naar de bus en dan staat ons wel een verrassing te wachten. Er staat een rij van zeker 300 meter. Het kost ons 1,5 uur om in de bus te komen, en achteraf valt dat altijd mee , maar dat was wel een dingetje in de brandende zon. Overigens is het hier een aangename 28 graden. 

We pakken de auto terug, parkeren in de stad en eten om de hoek bij een erg leuk streetfood tentje met 7 stoelen. Dan zijn we de wachtrij allang vergeten. Rond 7 uur zijn we thuis. 

Betje henig an, want asteblieft wat bint der een bult Japanners.