We zitten in de zon met een rosétje en een witbiertje. Rond een uur of half 5 waren we terug op de camping en schijnt de zon, zoals de hele dag, nog hoog aan de hemel. Ik puzzel wederom de stoeltjes in elkaar en druk voor de grap de stopwatch op mijn horloge even aan. 1 minuut 20 per stoeltje. We zitten tot half 6. Dan wordt het koud en gaan we doen wat we moeten doen.
Het einde van een hele mooie dag. De zo gewenste en gehoopte Indian summer in Zweden.
De dag start koud. Het heeft ruim 5 graden gevroren vannacht. Ijspegels aan de uitlaat van de kachel. De broodjes staan alweer klaar bij de receptie en we ontbijten. Dan met de bus van de camping. Sporadisch doen we dat. Dit is eigenlijk de 3e keer. We gaan naar Flatruet. De hoogste gelegen weg van Zweden, 945 meter boven de zee. Die bezoeken we voor de derde keer. De vorige keren waren de kinderen erbij.
Al vrij snel achter Funäsdalen komen we op een gravelweg. Horten en stoten. Pippi is weer ongerust en staat tussen de stoelen. Met de auto vond ik dit altijd wel grappig, met een bus van 3500 kilo geeft het nogal wat lawaai binnen. Alles kraakt en rammelt en schuurt en beweegt. Had ik al verteld dat de zon schijnt?
We stoppen even in Mittådalen. Daar zit een winkeltje waar we ooit een gewei van een rendier hebben gekocht. Ze hebben prachtige Sami-kunst maar dat is wel een beetje buiten ons prijsbereik. We zien een mooi gewei voor 600 kronen. Ongeveer 60 euro. Voor de vorige betaalden we 35 euro maar da’s lang geleden. We denken er, zoals afgesproken, nog even over na. We weten allang dat we het op de terugweg gaan aanschaffen.
Eenmaal boven op Flatruet beginnen we aan een wandeling die ons naar boven leidt en vanaf daar zien we Mt.Helags en de zuidelijkste gletsjer van Zweden. De zon schijnt volop, maar dat had ik al geschreven, niet? Het uitzicht is……nou ja, dat weten jullie wel. We eten een proteïne reep en drinken water aan de top. We kijken lang en goed om ons heen. Een bijzondere plek. En dan weer terug. De weg hierheen leidde ons al door verschillende poeltjes en modderbaden. De terugweg is van hetzelfde laken een pak. Drek tot in de nek.
Bij de bus terug hebben we ruim 2,5 uur gelopen en eten we een potje. Pasta of puree met heet water. Van Knorr of een ander Unilever-merk. En een droge cracker. Verwennerij!
In Mittådalen volgt een kleine tegenslag. Nou ja...... Het gewei van 600 kronen kan niet gepind worden. Machin, ook hier, kaput! Heb ie euro’s? Nee, wel 500 Zweedse kronen. Cash, katsjing! Die had ik voor de zekerheid in het begin van de vakantie gehaald. Na een lange aarzeling gaat de oudere mevrouw akkoord met een tientje minder. Ik bedank haar uitgebreid. Voor je het weet staan we allemaal met lege handen.
Tijd voor boodschapjes in Hamra. Een nieuw wintersportdorp aan de voet van Tännäsdalen.
En dan in de zon met een rosétje en een witbiertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten