Ritme

Inderdaad. De regen blijft nog even bij ons. We liggen wat langer vanmorgen. Geen reisdag. Ondanks dat het rijden in de bus geen opgave is, krijg je de indruk dat het tempo hoog ligt. Als je steeds van plek wisselt. Ook een kwestie van gewenning natuurlijk maar ik blijf meestal liever iets langer op een plek. Om hem ook wat verder te ontdekken. Kaartjes bekijken. Vragen aan de receptie. Een inwoner lastig vallen bij de supermarkt. Dat soort dingen. Beetje doorgronden waar je bent.

Elgå dus weer vandaag. We gaan wandelen maar niet voordat ik toch even broodjes haal bij de winkel hier in het dorp. Toch nog een winkel. En ik haal 362 gram rendieren worst. Duur. Maar ik ben net op de weg hiernaartoe zeiknat geregend dus we hebben het verdiend. Iets met eigen slingers ophangen……

De eigenaresse van de camping raadt ons af om helemaal naar Elgåhogna te lopen. Dat is de hoogste top in de omgeving op 1462 meter. Femundsmarka. Met dit weer is dat niet vertrouwd. Brennhåmmåren is wel een veilige optie en zeker de moeite waard. 

Dus wandelen we die richting op. Door het dorp en dan omhoog. Eerst door de bossen. Dan wordt de begroeiing iets dunner en tenslotte is het pad steil omhoog met alleen stenen en mos. Pippi is helemaal in haar element. Ze ziet de eekhoorns eerder dan wij ze zien en vindt achter elk bosje een spoor. Eindeloze energie heeft dat beest.

Na ruim 2 uur zijn we aan de top. Er staat een Tippi-tent annex hutje. Een combinatie van hout en heel dik tentdoek. Stevig verankerd met kabels. Hier noemen ze dat een Lavvo. We maken de onvermijdelijke foto’s. Het uitzicht is niet van deze wereld. In de verte schijnt de zon over de vlaktes. De wolken steken scherp af tegen het groen en het bruin van deze tijd van het jaar. Het meer golft op het ritme van windkracht 4. Rechts van ons torent Elgåhogna boven ons uit. Het is ruig. Het is onherbergzaam, het is verlaten. Op 946 meter hoogte! Het is zo fantastisch mooi! Daarbij, dit is de eerste top waarbij we alleen zijn. Slechts 1 terugkerende wandelaar kwamen we tegen op de weg hiernaartoe.

We eten ons brood in het hutje. Lekker beschut want de wind gaat flink tekeer. Het zweet van de beklimming koelt me heel hard af nu. 

Ik heb het koud gekregen en verlang naar de beschutting van het bos. De muts, sjaal en handschoenen doen hun werk en eenmaal in het bos warm ik op. 

Nog een laatste kannelbullar en dan naar de camping. Maar niet voordat we net voor de camping nog even de laatste bui van de dag pakken. De rest van de dag verloopt droog. Ik bel met de kinderen. We douchen even en dan weer met de neus in de boeken. Het duurde even maar ik geloof dat ik het ritme te pakken heb. Het ritme van de vakantie. 

En die rendierenworst? Die smaakt een beetje naar wild, is een beetje taai, het vel komt er makkelijk vanaf, een mooi vetje en goed gezouten. Lekker bij een koud glaasje witte wijn. á 50 euro per kilo………….