De fel gele en groene gordijnen zijn weer opgehangen langs de kant van de weg. Herfstkleuren. Herfstkleuren zoals we ze nog nooit gezien hebben. Kilometer na kilometer. Berken, Dennen, Sparren, Eiken. Door de bossen van Härjedalen. We rijden van Hede naar Filipstad vandaag. Het is de terugweg al weer. We zakken ruim 385 kilometer af. We hopen op een laatste eland in de berm. Ijdele hoop. Een gezinnetje aan de overkant van de rivier aan de Grovelsjön en een jachttrofee op een aanhanger zijn de opbrengst van deze vakantie. Eland-technisch gesproken.
De route over de Inlandsvägen, de 26, is lang. Bij Sveg, de bestuurlijke hoofdstad van Härjedalen, is het weer wat drukker. Even onder de mensen. Bij Orsa is het opletten en eenmaal in Mora is het ongewoon druk voor ons. We zijn terug in de bewoonde wereld. Mooie nieuwe weg in Mora. Mooi nieuw ziekenhuis in Mora. En zoals op veel plekken in dit land komen er herinneringen langs. Niet zo vreemd als je er al 40 jaar komt.
In Filipstad gaan we eerst op zoek naar een Systembolaget. Drank. Wijn. Toch niet genoeg meegenomen. Eten was veelal voorradig, de broodnodige drank is weer krap an…..
We zetten de bus op de beste plek van de camping. Martin, een Duitser die Nederlands spreekt, legt me dat haarfijn uit. Met de wind in de rug kijken we uit over het meer. We maken een wandeling in het stadje door de buitenwijken en eindigen in het centrum. Met een loppis, een kringloopwinkel. Ik koop hier een gietijzeren pan voor American pancakes. Niet heel origineel. Mijn broer heeft er in Noorwegen één gekocht bij een loppis. Wel blij mee. Raar toeval dat ze diezelfde pan hier in een willekeurige loppis hebben.
De avond valt en we eten schnitzel met rosti. Geheel in origineel Zweedse traditie.
Morgen naar Ullared. Ik zal me moeten inhouden om niet in verbazing te schrijven over dit fenomeen. Old habits never die…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten