Nope, vandaag trek ik me niks aan van de Garmin. We stonden in Filipstad en dat ding dacht dat dat 40 kilometer terug lag. Nee, vandaag niet. Google maps en mijn eigen intuïtie. Oh ja en de borden langs de weg. Die ook. Dus van Filipstad naar Mariestad, Skövde en Ulrichhamn. Grotendeels over de 26. Dan even stoppen bij Ulrichehamn.
We eten een hamburger als we Pippi er even uitlaten. Maccie. Opmerkelijk. Daar ben ik niet zo’n grote fan van. Ook geen tegenstander overigens. Wel lekker.
Even de kaart erbij en dan de kortste weg naar Ullared. En we belanden op een binnenweg die zijn weerga niet kent. Wel prima asfalt maar een beetje smal. En veel bochten. En veel heuvels. En veel bos. En weinig verkeer. En veel dorpjes waar je maar 50 mag. En rotondes. En een beetje nat. Daar kan die weg niks aan doen en ik ook niet. Dat ligt aan de regen die zo nu en dan met bakken uit de hemel komt. Het tempo is er dan onderhand wel een beetje uit.
Bij Svenljunga stoppen we even bij een Loppis aan een rotonde. Even de bus bij de kerk. Maar de winkel maakt de eerste indruk niet waar. Mooie spullen uitgestald op de trappen. Binnen is er niks wat ook maar enigszins de moeite waard is. Een verveelde tiener neemt de honneurs waar en groet ons zonder enige opwinding of verrassing.
Eenmaal in Ullared is er geen wachtrij. Geen andere kampeerders. Een mooie plek met stroom, dichtbij een uitstekend servicehus.
We installeren ons en drinken even een biertje.
Aan het eind van de dag komen er toch nog meer bezoekers. Allemaal keurig in het gelid. De buscampers, de half-integralen en de hier zo geliefde witte en goudkleurige schoenendozen (integraal), vaak met dubbele achteras. Gekas. Mooi om een keer in het laagseizoen te zien. En op de terugreis.
Een opmerkelijk feitje. De herfstkleuren moeten hier nog beginnen. Het felle geel en bruin en oranje is totaal verdwenen. Hier zijn de blaadjes nog keurig groen. Wat een verschil met een paar honderd kilometer noordelijker.
Nog een feitje. Hans, uit Fjallnas, wist te vertellen dat er een wekelijkse televisieserie is over de Gekas op de Zweedse televisie. Een soort "massa is kassa", ken je dat? Ik moest even slikken.
Dat is ook een soort guilty pleasure van me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten