Half 9 wordt 5 over half 9. We wandelen de oprit af en de hond heeft echt wel door wat er gaat gebeuren. Als eerste zit ze in de bus. Een dikke kus voor Sven en dan rollen we de oprit af. De eerste 30 kilometer overheerst de traditionele twijfel. Ondanks de briefjes, de planning en de aantekeningen in de telefoon. Hebben we alles wel bij ons? Bij De Lutte stoppen we even om de paspoorten te checken. Die zijn er.
De zon doet zijn best om door de wolken te breken en het is niet al te druk op de weg. Dat veranderd na Osnabrück. Tot aan Lubeck is het chaos. Niet stilstaan maar wel koppie erbij. Als een Poolse baviaan even niet oplet moet ik toch nog in de ankers. Excuses zijn mijn deel. Dat dan weer wel.
Na Lubeck gaat het beter. Het is windstil maar ik probeer Renate wel een beetje op de kast te jagen. “Kijk die bomen eens tekeer gaan”, “kijk die golven”. We gaan weer een keer met de boot en dat is geen hobby van mijn lief. Die diep gewortelde angst voor misselijkheid en overgeven maakt dat een relatief korte overtocht spannend is. Geeft niks.
Tijdens de overtocht blijft ons lieve reismaatje, Pippi, lekker in de bus. En dat gaat heel goed. Wij kopen een fles Captain Morgan in de Travelshop en dan zijn we alweer bijna in Denemarken. Nog even door de grenscontrole. Met vlag en wimpel. Dat is niet iedereen gegeven, moet u weten. Talloze auto’s worden even aan de kant gezet.
Onze vaste camping is gesloten dus we rijden een paar honderd meter verder. We treffen een vervallen eetgelegenheid annex receptie met een A4 op het raam. Met telefoonnummers. Ik bel Jordi. Hij komt eraan. Tijdens onze ontmoeting vertelt hij dat we cash moeten betalen. Machin kaput! Onderwijl maakt ie een praatje met de Roemeense werklui die zijn etablissement bevolken. Samen met wat Denen met een voorliefde voor tatoeages en lauw bier uit het vuistje. Pinnen kan in Preastø. 6 kilometer verderop.
Pinnen in Preastø? Daar is volgens Campercontact ook een camping. Gas erop. En rap wat.
Ook hier is de receptie gesloten en ik wil net mijn telefoon pakken om de eigenaar te bellen. De A4’tjes zijn hier populair. Komt er een scootmobiel aangetuft. De oude man doet zijn best om wat Duits met me te babbelen maar 86 jaar Deens lullen vergeet je niet zomaar. Ik schrijf mijn naam op een papiertje en betalen kan morgen wel. 200 kronen. Met stroom. En we vinden echt wel een mooi plekje hier. Ook hier niet pinnen maar wel een Nordea(bank) op 500 meter lopen.
Ik zet onze lichtgewicht stoeltjes in elkaar als een Ikea-puzzel. De tafel maakt ruzie met me maar de luifel rolt als een dolle. En dan is er bier.
We wandelen Preastø in en dat is een heel leuk stadje. Gewapend met 2 pizza’s gaan we terug naar de bus. Maar niet nadat we een uitgebreid gesprek hebben gevoerd met een inwoner van Kopenhagen en zijn zoontje. Ze herkennen Pippi als Ierse setter en hebben zelf ook een staande continentale jachthond. Hij heeft veel in Nederland gewerkt en heeft hier nu een vakantiehuisje. En hij eet ook pizza. En hij haalt melk voor morgen. En hij ziet de zon opgaan boven Malmö. Elke ochtend. De bofkont.
Rond half 8 verkassen we naar binnen en als we eenmaal binnen zitten regent het een beetje. Of een beetje veel. Uiteindelijk valt het mee.
Morgen naar Zweden. Het was een goeie dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten