Tsja, waar zal ik eens beginnen. Mijn hoofd zit nog helemaal vol van al het moois dat we vandaag gezien en meegemaakt hebben. Bij het begin dan maar.
Als we vanmorgen wakker worden heeft het weer de hele nacht geregend en gewaaid. Dat zijn we nu wel een beetje zat. Tijdens ons ontbijt bespreken we de opties. Toch naar het zuiden, Stockholm wellicht. Hoga Kusten? Het is dan al de hele tijd droog en er gloort wat blauwe lucht door de wolken. We besluiten nog een nacht hier te blijven en ons plan te volgen.
We gaan op de fiets naar Svukuriset. Dat is 10 kilometer fietsen midden door Femundsmarka. De weg loopt best steil omhoog en met de fietskar is het soms even standje turbo om boven te komen. Al na 3 kilometer zien we de eerste rendieren. Ik zal u het verhaal van de verschillende Sami-stammen besparen, maar ze werken hier samen in Femundsmarka en hier in het zuidelijke gedeelte van het nationale park lopen er nogal wat. Rendieren bedoel ik.
We maken de nodige filmpjes en foto’s. Ze zijn niet allemaal zo schichtig. Soms staan ze op het pad naar je te kijken dat je even twijfelt of je door moet fietsen. Uiteindelijk komen we bij een Wandelherberg aan de Svukuriset en zetten we de fietsen op slot.
We lopen een eind het bos in en eindigen op een vlakte waar het uitzicht weer fenomenaal is. De herfstkleuren zijn fantastisch. In de verte een aantal toppen en de wijde vlaktes. We zien het meer. En, we zien een aantal buien aankomen. Haha, de eersten waaien om ons heen maar niet lang daarna schuilen we even onder een oude grove den. De bui trekt snel over maar onderweg eenmaal bij de fietsen treffen we het toch nog een keer. Het is een avontuur en het hoort erbij maar eerlijk is eerlijk, we balen van de regen.
Wel een grappig verhaal trouwens. De bomen in dit park zijn bij wet beschermt. Ook als ze dood gaan en sneuvelen. Ze vormen dan grijze sculpturen in het landschap dat kenmerkend is voor dit park. Talloze dieren, insecten en paddestoelen profiteren dan van. Niet aankomen dus.
Nog een opmerkelijk feitje. In de tijd dat we onderweg zijn geweest, een dikke 5 uur, zijn we niemand tegen gekomen! Geen mens gezien.
Als we uiteindelijk de camping op fietsen staat er een feestcomité op ons te wachten. 2 Rendieren staan bij de ingang en kijken ons na. Nu komen ze wel heel dichtbij.
Het is inmiddels 4 uur en Renate springt onder de douche. Ik rommel wat in de bus en dan gaan we straks eat, read, sleep, repeat…
Kump wah good………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten