Oh gaan jullie naar Røros? Dan moet je je wel even verdiepen in de historie van het stadje. Het is geweldig! Als ik een laatste nacht afreken in Elgå klets ik even met de eigenaresse. Of het weer ons niet heeft tegen gezeten, jawel. Of we een mooie wandeling hebben gemaakt naar Brenhammaren. Jawel. Of we rendieren hebben gezien. Jawel.
Ze verontschuldigd zich voor het weer. Het was hier ook een droge zomer en van kennissen in Nederland had ze vernomen dat dat bij ons ook het geval was geweest. Alleen was het hier niet zo warm geweest.
Wel een topcamping trouwens. Qua ligging, qua sanitair, qua rust.
Dus ik sla nog snel even Wikipedia erop na om eens te kijken wat er in Røros te doen is. Dat had ik natuurlijk tijdens de voorbereiding ook al gedaan.
Røros vindt zijn ontstaansgeschiedenis aan de koperwinning die in 1665 is begonnen en pas in 1977 is gestopt. Daarna zijn de inwoners erin geslaagd om het oude stadsgezicht te behouden. Een prachtig en kleurrijk stadscentrum met oude huisje en winkels. En als je dan zo’n winkel binnenstapt belandt je soms in een enorme sportzaak. Hypermodern!
Het stadscentrum staat op de Unesco wereld erfgoedlijst sinds 1980.
Maar goed, eerst er maar eens even heen rijden. We worden wakker van een oorverdovende stilte. Geen wind. Geen regen. Het is al over half tien als we uit bed kruipen. Ik smeer brood en zet koffie. Renate gaat even met de hond. We willen niet te laat in Røros aankomen want die Noren houden nogal van hun zondagsrust. Morgen is alles dicht. Alsof ze door de week zo hard werken….
Een kleine 25 kilometer van de camping komen we op een gravelweg terecht. Met bulten en gaten en water en stenen en gedoe. Daar houdt ons reismaatje niet zo van. Als we al over een wildrooster rijden steekt ze haar koppie even om de stoelen. Alsof ze wil zeggen; Wat is hier aan de hand?
Deze weg verontrust haar zeer. Pippi is bang. Ze kruipt bij Renate op de bijrijdersstoel. Dat moet dan maar even. We gaan toch niet harder dan 30 kilometer per uur. Beetje gaten en rendieren ontwijken. Na 18 kilometer begint het asfalt weer en ligt ze weer lekker in haar snoozle. We passeren Gutulia, een klein nationaal park onder Femundsmarka.
We rijden intussen door een erehaag van herfstkleuren. De berken zijn geel. De eikjes zijn bruin en de dennen steken groen af. Op de grond het lichtgroene rendierenmos dat weer fel afsteekt tegen een rode grassoort en de grijze stenen. De omgeving is hier ook weer onbeschrijfelijk mooi. De bergen worden hier al wat hoger links en rechts van ons. Wat een landschap!
Røros nadert snel en we zette de bus op de camping op de plek, na een telefoontje met de eigenaar van de camping. There is no rush….Haha, die Noren. Aanmelding komt nog wel.
We wandelen het stadje in. Eten even een pizza bij de Coop, want dat eten is er bij in geschoten in de vliegende haast om hier te komen. Røros is inderdaad erg mooi, kleurrijk en vol historie. Keramiek winkeltjes, sportzaken zoals eerder omschreven, kunstwinkeltjes, kleding en outdoorkleding. Dat is hier de klederdracht en daar doen we volop aan mee. Bovenop de resten van de oude mijn kijken we uit over het stadje. Even een paar boodschapjes en dan met de beentjes omhoog.
De camping eigenaar komt langs met zijn dochtertjes om af te rekenen. Ik vraag naar de zondag. Hij verteld dat er ook in de omgeving veel te doen is en morgen pakken we de fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten