Fushimi Inari Taisha

We zijn al vroeg op pad vandaag. Rond 10 lopen we de hostel uit. Het lijkt iets minder warm en we starten onze dagelijkse routine. Ontbijt halen bij de 7/11. Yoghurt, broodjes, sandwiches, Yakult. Prima in orde.

Vandaag staat Fushimi Inari Taisha. U weet wel, die berg met talloze oranje poortjes. We gaan met de metro.

En daar begint mijn gespannen relatie met Kyoto. De stad heeft een wat Amerikaanse structuur. Blokken, recht. Hierdoor heb ik moeite om  me te oriënteren. Voeg daarbij een kaartje met metrolijnen(2), treinlijnen en buslijnen(talloos), bordjes grotendeels in het Kanji en je kunt mij opvegen. Frustrerend.

Google maps doet zijn best maar het wil vanmorgen niet lukken. Osaka en Tokyo is kinderspel gebleken. Dit is van een hogere wiskundige orde. En dat terwijl de stad wemelt van de toeristen.

Uiteindelijk hebben we het zover geschopt dat onze kaartjes zijn geblokkeerd en dan is het tijd om een hogere macht aan te roepen. De stationsmeester. Hij deblokkeert de kaartjes en wijst ons de weg naar het juiste vervoersmiddel en station. 

Fushimi Inari Taisha is geweldig. Indrukwekkend. Druk maar niet te druk. We maken prachtige foto’s en lopen tot halverwege de top van de berg. Met dit weer kost dat best wat energie en we moeten nog terug. De temperatuur is in de loop van de dag weer vrolijk bijgetrokken.

De oranje poortjes zijn te koop in miniatuur. De bedoeling is dat je je naam erop zet en dan in kanji tekens je wens. Je mag dan het poortje ophangen maar meenemen vinden ze ook oke.

Onze eerste kanji tekens tekenen Renate en ik op 2 poortjes

We eten wat kip en noedels en pakken dan de trein terug. 

Renate en ik stappen 1 halte eerder uit. We moeten toch echt even naar die grote Boeddha als ie geopend is. Geweldige ervaring. Het ding is 24 meter hoog en binnenin zit een prachtig altaar met de 7 Boeddha verschijningen van geluk.

De kinderen bezoeken een kattencafe. Een cafe met 15 katten. Drankje erbij. Prima.

Bijna tegelijk komen we rond half 4 aan bij de kamer. Even relaxen. De beentjes zijn moe van 13000 stappen. En talloze trappentreden.

Ons avond eten genieten we bij de Foodhal tegenover de Disney store. Na enig zoeken vinden we een plek die ons allemaal past. We eten een omelet gevuld met rijst en een saus daarbij. Curry, shrimp, stroganoff. Erg lekker.

De kids stoppen nog even bij de Nintendo store en Renate en ik wandelen naar de kamer. Ik ben een beetje verkouden en heb een zere keel. Niet helemaal fit dus. De beentjes voelen als rubber. We halen een vitamine-C shotje bij de 7/11. Baat het niet……

Vroeg naar bed vanavond.